Η Αλγερία χειραγωγεί το Polisario για το συμφέρον της αλλά κανένας δεν την κατηγορεί γι’ αυτό. Αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο δράσης στην Αλγερία δεν μπορεί να φέρει παρά ένα αρνητικό αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα. Η επιλογή της σύγκρουσης επιτρέπει να κερδίσει ένα μέρος. Η απουσία της δεν λύνει τίποτα. Σε κάθε αναφορά στην Αλγερία οι αιτούντες μέσα στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών διακόπτονται για να τους κάνουν να χάσουν χρόνο από την παρέμβασή τους. Οι επιθέσεις ενάντια στους αιτούντες είναι σπάνια προσωπικές, ακόμα κι αν αυτό γίνεται κάποιες φορές, εξαιτίας των γνώσεών τους στο θέμα και στο τομέα. Γίνονται όμως για να τους αποσταθεροποιήσουν και να μειώσουν την επιχειρηματολογία τους αν είναι δυνατόν στο μηδέν. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μία τακτική της οποίας η ύπαρξη προέρχεται αποκλειστικά από το γεγονός ότι το Μαρόκο είναι σε αμυντική θέση. Πρέπει λοιπόν να επικεντρωθεί στην Αλγερία και όχι στο Polisario. Αυτό δεν είναι ικανό να είναι ένας ανεξάρτητος συμμετέχων σ’ ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων. Γιατί εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τον μοναδικό υποστηρικτή του, την Αλγερία. Ή αυτή εκμεταλλεύεται από την μάσκα της για να παίξει το ρόλο του ουδέτερου Κράτους. Γιατί οι κριτικές ενάντια στο Polisario δεν ενισχύουν παρά την ιδεολογία του τίποτα. Έτσι το πρώτο στάδιο για να βγει από αυτή τη διπλωματική θηλιά είναι να μην αναφέρεται το Polisario σε καμία παρέμβαση. Γιατί δεν έχει εκπροσώπηση. Θα πρέπει να δούμε σε αυτό το θέμα το πλαίσιο και τον σκοπό των παρεμβάσεών μας στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη κατά τη διάρκεια της 70ης και 71ης συνεδρίας.