Η αόρατη αποστολή είχε ενδιάμεσα, τα οποία είχαν κρυπτογράφησει για να παραμείνει ανώνυμος ο στόχος. Και κάθε ενδιάμεσο ήταν η αναπαράσταση μιας βιβλιοθήκης όπου έπρεπε ν’ αναγνωρίσουν σπάνια στοιχεία βιβλίων. Χαμογέλασε όταν θυμήθηκε τις παλιές πιστοποιήσεις μη ανθρώπινων οντοτήτων, διότι τώρα οποιαδήποτε υπερδομή θα τις περνούσε και μάλιστα πιο γρήγορα από κάθε άνθρωπο εκτός από αυτούς που ήταν τέρατα όσο για το τεστ του Turing είχε χρόνια που δεν είχε κάποιο νόημα. Ακόμα και ο άνθρωπος που έτρεχε πάνω σ’ ένα ξυράφι θα είχε ξαφνιαστεί από τα αποτελέσματα των υπερδομών. Στην Ζυρίχη ακολούθησε τους κώδικες του πλάσματος και κάθισε για να στείλει δύο μηνύματα και μόνο, σαν να διάβαζε δύο βιβλία ταυτόχρονα. Δεν περίμενε καμιά απάντηση. Ήταν μόνο του ανεβάσματος. Υπήρχαν πολλά βιβλία που δεν είχαν βγει ποτέ από τα κελιά τους και περίμεναν στα ράφια λες και ήταν χθεσινές εφημερίδες. Όμως οι κώδικες δεν έλεγαν ψέματα και αναγνώρισε τους πρώτους αριθμούς. Άλλωστε το πλήθος των ψηφίων του έμοιαζε με αριθμό τηλεφώνου. Έκανε δύο αναπάντητες εκτός δικτύου. Κι αφού δεν υπήρξε καμιά ενεργοποίηση αυτό σήμαινε ότι το μέρος δεν είχε προσβληθεί. Μόνο στη συνέχεια χρησιμοποίησε τα γαλάζια τετράγωνα για την επόμενη υπερκίνηση. Η σκακιέρα είχε ανοίξει κι αν υπήρχαν ακόμα εμπόδια τα όρια είχαν εξαφανιστεί. Η πύλη Einstein – Rosen ήταν ανοιχτή.