Αυτό που δεν βλέπουν οι περισσότεροι αναλυτές, γιατί περιορίζονται στην εξέταση της επικαιρότητας δίχως ν’ αξιοποιούν κανένα στρατηγικό υπόβαθρο, είναι ότι πολύ απλά όταν καταστρέφεις τα πάντα, είναι επειδή τελείωσες και θέλεις να εκδικηθείς την ήττα σου. Όταν παγιδεύεις τα πάντα σε μια πόλη που κατοικούσες και ήλεγχες για χρόνια είναι ότι δεν θα επιστρέψεις. Έτσι όσοι εκτιμούν αυτές τις πράξεις ως αντίσταση στις μεγάλες δυνάμεις δεν έχουν ιδέα πόσο χαμηλά θα πάνε λόγω έλλειψης στρατηγικής. Όσο για τις βομβιστικές επιθέσεις είναι και αυτές απεγνωσμένες προσπάθειες να κερδίσουν χρόνο για να φύγουν, μόνο που ο Χρόνος δεν είναι μαζί τους κι έχει σφυρίξει το τέλος τους. Και για τις τρομοκρατικές επιθέσεις είναι απλώς εκμετάλλευση διαφόρων ανώμαλων που νομίζουν ότι συμμετέχουν σε μια αποστολή, ενώ δεν έχουν κανένα ουσιαστικό στόχο. Δεν είναι καν άτομα που έχουν εκπαιδευτεί ή που ακολουθούν οδηγίες της τρομοκρατικής οργάνωσης. Αυτή που δεν έχει αρκετούς άξιους μαχητές, τους χρησιμοποιεί εκ των υστέρων πάντα, περιμένοντας να μην υπάρχει άλλη διεκδίκηση από κάποια οργάνωση που έχει κάποιο σκοπό και λέει μεγάλα λόγια για να καλύψει το μεγάλο κενό των πράξεών της. Οι ίδιοι έχουν φάει ήδη μια τεράστια σφαλιάρα από τις παραδοσιακές σχολές και τώρα νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να τα βάλουν με την ιστορία, αλλά θα πεθάνουν λόγω νοητικής υστέρησης και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο, γιατί και η βαρβαρότητα δυσκολεύεται να μάθει από τα λάθη της όσο τεράστια κι αν είναι. Και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν πια ούτε την ίδια τους την ύπαρξη, άρα τι να πουν για τους άλλους που νόμιζαν ότι θα ήλεγχαν;