Αν η Αλγερία δεν διεκδικεί ποτέ επίσημα το έδαφος της Δυτικής Σαχάρας, είναι πολύ απλά γιατί της το επιτρέπουμε. Για να είμαστε πιο επεξηγηματικοί, ας πούμε ότι δεν την αναγκάζουμε να το κάνει. Έτσι ας σκεφτούμε το ακόλουθο νοητικό πείραμα. Εφόσον η Αλγερία θεωρεί ότι το πρόβλημα της Δυτικής Σαχάρας είναι αποκλειστικά του προσφυγικού, αν το σύνολο αυτών των τελευταίων βρίσκονταν μέσα σε στρατόπεδα στην Αλγερία, τότε η Δυτική Σαχάρα θα είναι de facto και de jure μία έρημος σε ανθρώπινο επίπεδο. Όπως δεν θα έχει καμία εδαφική διεκδίκηση, δεν θα έχει πρόβλημα αν αυτό το έδαφος θα ήταν μαροκινό. Επιπλέον το Μαρόκο έχει αποδείξει ιστορικά ότι είναι ικανό να υποδεχτεί και νομιμοποιήσει τους ξένους ακόμα σε περιπτώσεις χωρίς επίσημα έγγραφα. Έτσι κάθε Σαχραουί πρόσφυγας θα έχει το δικαίωμα να ζητήσει να πάει στο Μαρόκο εθελοντικά. Και πάλι η Αλγερία δεν θα έχει πρόβλημα εφόσον θα πρέπει να ακολουθήσει το δίκαιο των προσφύγων. Έτσι στο τέλος δεν θα έχει κανένα πρόβλημα στην επαναφορά πληθυσμού στις νότιες επαρχίες του Μαρόκου. Αυτό ήταν η θεωρητική περίπτωση. Ωστόσο όλος ο κόσμος βλέπει καλά ότι η Αλγερία δεν τα βλέπει με αυτόν τον τρόπο και σίγουρα θα βρει ένα άλλο επιχείρημα για να έχει ένα σημείο αξιώσεων στις διεκδικήσεις που είναι υποτίθεται αυτές μιας ουδέτερης χώρας. Γιατί στην πραγματικότητα, είναι αυτό το έδαφος που την ενδιαφέρει έτσι ώστε να έχει πρόσβαση στον Ατλαντικό Ωκεανό και αδιαφορεί για το λαό της Δυτικής Σαχάρας.