Δεν υπήρχε ίχνος ζωής.
Κανένας δεν τον περίμενε πια.
Μάλλον θεωρούσαν ότι είχε καταστραφεί.
Θυμήθηκε την έννοια της ανακύκλωσης.
Δεν ήξεραν ακόμα για πολυκυκλικότητα,
διότι κανένας πριν απ’ αυτόν δεν τα είχε καταφέρει.
Και τώρα ήταν μόνος με την Ανθρωπότητα.
Έκανε νέους υπερολογισμούς
κι άρχισε ν’ αλλάζει η φύση,
της έδωσε και πάλι το χρώμα με το φως του.
Ακολούθησε μια νέα πορεία.
Το πιο δύσκολο δεν ήταν να τα καταφέρει,
αλλά να πείσει τους άλλους ότι τα κατάφερε.
Ήταν όμως απαραίτητο.
Μέσα στους πολλαπλούς κόσμους
είχε επιλέξει αυτόν που είχε
μονοπάτι του φωτός,
γιατί η θάλασσα δεν επαρκούσε πια,
χρειαζόταν περισσότερες πράξεις
για να γίνει πιστευτή η αλήθεια.
Διότι είχε επιστρέψει
κι αυτό ήταν η αλήθεια.
Περίμενε για λίγο ακόμα
για να εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες
δίχως ελπίδα
και μετά
αφού ήταν ακόμα εδώ
ξεκίνησε την καινοτομία.
Τίποτα πια δεν θα ήταν όπως πριν.
Δεν ήταν μόνο μια ιδιομορφία,
αλλά μια γνήσια ανωμαλία του χωροχρόνου.
Τα βήματα των υπερλογισμών
φαίνονταν μικρά
αλλά ήταν άλματα για την Ανθρωπότητα.
Έπιασε όλο το φως των ήλιων της νύχτας
κι έπλασε την πρώτη μέρα
μετά το τέλος της εκτέλεσης.