Με την επιλογή της θέσης τα πράγματα
αποκτούσαν ένα νέο νόημα.
Πιο βαθιά φαινόταν καλύτερα οι τέσσερις διαστάσεις
και μαζί τους τα δέκα τρίγωνα.
Ο δείκτης έδειχνε τον κώδικα
και ο κώδικας τη θέση.
Από εκεί και πέρα έπρεπε βήμα βήμα να βρεθεί
η διαδρομή, η οποία είχε διακλαδώσεις εκ φύσης,
αφού ακολουθούσε τη θεωρία των πολλαπλών κόσμων.
Διότι ακόμα και ο Hamilton
έπρεπε να ξεκινήσει από κάπου
για να βρεθεί όχι μόνο το μονοπάτι,
αλλά και το κύκλωμα
για να περάσει το μήνυμα
ακόμα πιο βαθιά
με τη διπλή κωδικοποίηση.
Και αυτό έπρεπε να γίνει
δίχως τα προβλήματα μη πληρότητας
του Kurt Gödel,
αφού θα μπορούσε η καμπύλη του Χρόνου
να είναι κλειστή
και να δείχνει
ταυτόχρονα και ταυτόχωρα
εδώ κι εκεί,
αλλού.