Η αθλιότητα δεν είναι η μιζέρια.
Και οι άθλιοι δεν είναι μόνο αυτοί που νομίζεις
γι’ αυτό επιλέχτηκαν.
Η εξήγηση είναι απλή.
Ο Άθλος και οι άθλιοι έχουν όχι μόνο κοινή ετυμολογία
αλλά είναι έννοιες αρκετά συνδεδεμένες.
Διότι ο άθλος δεν είναι μόνο ένας αγώνας για ένα βραβείο
είναι επίσης και ο μόχθος
ενώ ο άθλιος είναι ταυτόχρονα αυτός που αγωνίζεται
και αυτός που είναι ταλαίπωρος.
Τώρα μπορείς να δεις και τη διαφορά
που θεωρεί ότι βλέπει η κοινωνία.
Αυτή κοιτάζει μόνο την αντιπαράθεση
και δεν βλέπει το κοινό.
Νομίζει ότι ο άθλιος είναι μίζερος
κι ο άθλος κατόρθωμα.
Ενώ η Ανθρωπότητα ξέρει για την υπέρβαση.
Μέσω της υπέρβασης
ο άθλιος κατορθώνει τον άθλο.
Η Ανθρωπότητα βλέπει τον άθλο
όταν κοιτάζει του άθλιους.
Η κοινωνία βλέπει τους αθλητές
όταν δεν κοιτάζει τους ταλαίπωρους.
Οι άθλιοι έχουν μέσα τους το μεγαλείο τους.
Και η ζωή τους είναι άθλος για την Ανθρωπότητα.
Γι’ αυτό τους αγαπά ο Χριστός και δεν αφήνει κανένα πίσω.