Όλοι ήξεραν τι σημαίνει η εξορία.
Είχαν μάθει επίσης την έννοια του εγκλωβισμένου.
Δεν μπορούσαν όμως ν’ αντιληφθούν
το νόημα της εσορίας.
Ενώ ήταν ορθολογική.
Η εξορία ήταν μια διαδικασία που σε έβαζε εκτός ορίων, έξω από τα όρια. Ο εξόριστος ήταν αυτός που δεν είχε δικαίωμα να επιστρέψει στην πατρίδα του.Ο εγκλωβισμός ήταν μια κατάσταση που προερχόταν από την επιβολή ενός ξένου καθεστώτος που δεν σεβόταν τα δικαιώματα ενός πληθυσμού πουείχε γίνει τεχνητά μια μειονότητα. Με την εσορία, τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα. Διότι οι άνθρωποι ήταν επί της ουσίας εξόριστοι στην ίδια τους την πατρίδα από τους δικούς τους που είχαν αποφασίσει μ’ έναν δημοκρατικό τρόπο να γίνουν ένα αυταρχικό καθεστώς. Ο εσόριστος ήταν καταδικασμένος από τους δικούς του που τον είχαν μεταμορφώσει σ’ ένα στοιχείο ενός συνόλου χωρίς δικαιώματα.Κι ενώ η έννοια, ή τουλάχιστον η ονομασία φαινόταν παράξενη και νέα, ήταν επί της ουσίας αυτό που είχε γίνει στη Γερμανία όταν οι Ναζί νίκησαν τις εκλογές. Δεν ήταν μια χούντα που είχε επιβληθεί με στρατιωτικό τρόπο. Όχι, ήταν οι ίδιοι οι πολίτες που έπεσαν θύματα της προπαγάνδας και επέλεξαν ένα καθεστώς που θα καταπατούσε με βάρβαρο τρόπο τα όποια δικαιώματά τους. Υπήρχαν όμως και άνθρωποι που δεν ψήφισαν αυτό το βάρβαρο καθεστώς ενώ ζούσαν σε αυτή τη χώρα. Αυτοί ήταν οι εσόριστοι. Αυτοί ζούσαν στην εσορία. Αυτοί ήταν παγιδευμένοι από τους δικούς τους ή μάλλον καλύτερα από το συλλογικό σφάλμα των δικών τους ή για να είμαστε πιο ακριβείς στις κατηγορίες μας, από την κοινωνία τους που τους έλεγε ότι δεν ανήκουν πια σε αυτή. Βέβαια υπήρχαν αυτοί που νόμιζαν ότι ανήκαν και ξαφνικά ζούσαν στο περιθώριο. Αλλά και αυτοί, οι πιο σπάνιοι, που ήξεραν ότι δεν ανήκουν σε αυτήν την κοινωνία, διότι εξ αρχής είχαν αποφασίσει ότι θα άνηκαν στην Ανθρωπότητα. Αυτοί ήταν οι επικίνδυνοι για την κοινωνία, διότι ήταν θεμελιακά σημεία αντίστασης που θα έπρεπε να εξολοθρεύσει για να είναι μόνο η βαρβαρότητά της, η μοναδική εξουσία.