Σε μία θρησκεία ελεύθερη που δεν καταπατούσε κανένα
πόσο σπάνιοι είναι οι πιστοί;
Αυτό ήθελε να μάθει ενώ το ζούσε ήδη.
Ήταν μια αναδρομική σκέψη.
Μπορεί και όχι…
Το σκέφτηκε πάντως και εκείνος έδειξε τα βιβλία.
Στην αρχή δεν κατάλαβε την ετοιμολογία της υπόθεσης
αλλά θυμήθηκε την εξήγηση της παρεξήγησης
και συνεννοήθηκαν.
Σημασία είχε λοιπόν αν επαρκούσαν
για την παραγωγή του έργου.
Και στη σκυταλοδρομία μόνο ένας κρατά τη σκυτάλη
εκτός από μερικές στιγμές
όπου τα δύο γίνονται ένα.
Η πράξη ήταν μοναδική επειδή συνέχιζε
και δεν σταματούσε στα εμπόδια.
Μπήκαν στη βιβλιοθήκη.
Για να δουν τα θεμέλια.
Τα αντικείμενα που γράφουν οι νεκροί για τους αγέννητους.
Τα βιβλία.
Περίμεναν και αυτά τη συνέχεια του έργου
όπου ανέμεναν και άλλες στο μέλλον.
Δεν είχαν ξεχάσει τον ήλιο της δικαιοσύνης.
Δεν είχαν καταπατήσει τους νεκρούς.
Προστάτευαν τους αγέννητους.
Διότι οι Δίκαιοι ήταν πιστοί
κι όχι μόνο σπάνιοι
λόγω Ανθρωπότητας και Ελευθερίας.