Όσοι ήταν μέσα στο θέατρο δεν ήξεραν για τον αγώνα του άλλου συγγραφέα.
Νόμιζαν ότι έβλεπαν μια θεατρική παράσταση μόνο.
Δεν ήξεραν για την πηγή του 1869…
Δεν γνώριζαν ότι ήταν ένα μήνυμα από το παρελθόν για το μέλλον.
Ένα μήνυμα προφητικό που εξηγούσε από πριν το μετά.
Και τώρα θα άκουγαν οι περισσότεροι το μήνυμα μετά το μετά.
Ταυτόχρονα όμως ο νεκρός συγγραφέας που θυμόταν την εξορία,
προειδοποιούσε τους αγέννητους που ζούσαν πια.
Αλλά σπάνιοι ήταν αυτοί που μπορούσαν
να καταλάβουν το μήνυμα.
Μόνο αυτοί που ήξεραν έξυπνη ιστορία αντιλήφθηκαν την ουσία.
Διότι οι περισσότεροι είχαν επιλέξει
να υποστούν τη βαρβαρότητα
και μάλιστα δύο φορές.
Δεν είχαν μάθει για το πρώτο έγκλημα που είχε διαπράξει
μια εκφυλισμένη παρέα για να είναι όλα τα μέλη της
δεμένα με τις ενοχές τους.
Αυτό το καταραμένο έγκλημα
ακόμα κι αν είχε καταδικαστεί και τιμωρηθεί
οι διάδοχοι της φρίκης συνέχισαν
την τρομοκρατία τους θεσμικά
με αυτούς που είχαν την πλειοψηφία
χάρη σε διάφορα τεχνάσματα.
Έτσι έμαθαν τι έπρεπε να κάνουν το 1902
και στη συνέχεια το 1917!
Κι ενώ είχαν καταρρεύσει, άλλοι συνεχιστές ακόμα πιο εκφυλισμένοι
που δεν είχαν ιδέα για την πηγή.
Αλλά αυτοί ήταν έτοιμοι να γίνουν οι επόμενοι.
Έπρεπε απλώς να μην αντισταθεί κανείς…
Δυνάμωναν με την αδράνεια της μάζας.