Έχει πάντα ενδιαφέρον να βλέπουμε άτομα και ειδικά της πολιτικής ενός ευρωπαϊκού κράτους που πάντα κατηγορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση για όλα τα δεινά που ζει το κράτος τους χωρίς ποτέ να αναρωτηθούν αν έχουν κάποια ευθύνη, τα οποία το παίζουν ότι κάνουν κάτι το σπουδαίο μόνο και μόνο για λόγους εκλογικούς χωρίς ποτέ να υπάρχει κάποιο έργο ουσιαστικό, να απευθύνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να τους βοηθήσει και να τους σώσει από την παγίδα στην οποία μπήκαν μόνοι τους γιατί θεωρούν ότι ένα κοινοτικό πλαίσιο είναι το ίδιο με ένα εθνικό. Το πιο ωραίο της υπόθεσης είναι ότι όντως η ευρωπαϊκή ένωση θα τους σώσει από τα λάθη τους και στη συνέχεια θα παρουσιάσουν το αίτημα τους ως επίλυση του προβλήματος δίχως όμως αυτό να είναι το γνήσιο και αρχικό πρόβλημα, αλλά θα επαρκεί για να πείσουν τους ψηφοφόρους τους ότι κάτι έκαναν και γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να ανταμειφθούν με ψήφους. Βέβαια και αυτό θα γίνει όσο οι ψηφοφόροι ασχολούνται αποκλειστικά με τα δικά τους συμφέροντα και όχι με τα εθνικά. Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε μια ισορροπία, η οποία όμως δεν αλλάζει κανένα δεδομένο αφού λειτουργεί μόνο και μόνο για το φαίνεσθαι και όχι για το είναι της πατρίδας. Βέβαια όπως είπαμε το πιο σημαντικό είναι να υπάρξει βοήθεια. Ήταν το ίδιο με τον Κολοκοτρώνη… Σημασία έχει ότι βοήθησε και όχι ότι τον καταδίκασαν και τον έβαλαν φυλακή. Ας γίνει λοιπόν και βλέπουμε μετά τι θα κάνουμε με άλλους.