Κανείς δεν ήξερε ότι υπήρχαν θρησκείες που δεν είχαν ούτε εντολές, ούτε συμβουλές, αλλά μόνο κατάρες. Μόνο όταν είδαν ότι η πόλη ήταν καταραμένη, μερικοί άνθρωποι κατάλαβαν τι σημαίνει, οι άλλοι δεν ήθελαν να καταλάβουν. Αυτή η θρησκεία θα βασάνιζε ακόμα και τους αγγέλους και θα κατέστρεφε το φύλο τους όποιο και να ήταν. Αυτό το κατάλαβε ο πληθυσμός μόνο όταν είδε τους αποκεφαλισμένους σταυρούς. Δεν έφτανε η τιμωρία στη βαρβαρότητα. Δεν έφτανε ο αποκεφαλισμός των ανθρώπων. Για τα κτήνη ακόμα και ο θάνατος ήταν ένα εργαλείο. Έτσι σταύρωναν το αποκεφαλισμένο σώμα για να το μετατρέψουν σε κορμί δίχως ίχνος ανθρωπιάς. Οι μαύρες σημαίες κυμάτιζαν χωρίς κανένα εμπόδιο και τώρα τους ακολουθούσε η μυρωδιά των πτωμάτων ενώ το κεφάλι των θυμάτων ήταν πια μόνο ένα βάρος πάνω στη γη ποτισμένη με το αίμα τους. Δεν υπήρχε έλεος μέσα στην πόλη, όλα ήταν φυσιολογικά. Ο τρόμος είχε τρυπήσει τα αυτιά τους, ο φόβος είχε γίνει τατού και η βαρβαρότητα κρεμιόταν από τα καρφιά της γλώσσας. Τα στίγματα της γενοκτονίας ήταν παντού. Κι όμως υπήρχαν κράτη που δεν το συζητούσαν καν ως θέμα. Δεν ήταν σε καμιά από τις ημερήσιες διατάξεις τους. Οι άνθρωποι πέθαιναν μέσα στη γενική αδιαφορία και αυτή αποτελούσε το υπόβαθρο της βαρβαρότητας. Για αυτήν η αδιαφορία ήταν πλούτος και την εκμεταλλευόταν. Στη συνέχεια χρησιμοποιούσε τον φόβο για να εγκαταστήσει τον τρόμο θεσμικά. Οι μαύρες σημαίες ήταν σαν κομμένα κεφάλια αθώων, είχαν το χρώμα της απουσίας των ψυχών. Ακόμα και αυτές έφευγαν από την καταραμένη πόλη.