Αναζητούσαμε στα αρχεία, διάφορα έγγραφα που αφορούσαν το ταξίδι που έγινε στη Ρωσία το σωτήριο έτος 1867. Η επιλογή ήταν πάντα δύσκολη, αλλά τελικά η ανάγκη πάντα βοηθούσε. Βρήκαμε πρώτα ένα βιβλίο που περιέγραφε βιογραφικές λεπτομέρειες της εποχής, αλλά δεν περιμέναμε να βρούμε εκείνη τη χαριτωμένη επιστολή. Είχαμε διαβάσει τόσα επίσημα πολιτικά χειρόγραφα με το διπλωματικό τους ύφος που η έκπληξη μας ενώπιον του αντικειμένου, δεν περιγράφεται. Ήταν γραμμένη στην Πετρούπολη στις 20 Μαΐου του 1867. Στην αρχή δεν καταλάβαμε ποιος ήταν ο αποδέκτης, αλλά μετά το μυστήριο εξαφανίστηκε, ήταν η παιδαγωγός της. Ποιος, βέβαια, θα ήξερε αυτό το πρόσωπο εκτός από τους ειδικούς; Αλλά η ουσία ήταν αλλού. Η εξομολόγηση εξηγούσε το πάθος μιας νέας αγάπης. Έτσι μπορέσαμε εκ των έσω να μάθουμε την αλήθεια για την αρχή αυτής της αινιγματικής σχέσης που διήρκησε δεκαετίες, εμπλουτίζοντας την ιστορία με κομμάτια γνήσιας τρυφερότητας. Ήταν δύσκολο να μην μας θυμίσει στοιχεία της ιστορίας μιας πασίγνωστης κυρίας της εποχής που είχε παντρευτεί στην ίδια ηλικία, της πριγκίπισσας Σίσυ. Έτσι, όταν διαβάσαμε προσεκτικά κάθε λέξη του χειρόγραφου, ήταν δύσκολο να μην νιώσουμε μέσα μας τη χαρά του ερευνητή που ανακαλύπτει σε μια κρυφή γωνιά της βιβλιοθήκης ένα σπάνιο βιβλίο, που αποτελεί άνοιγμα για νέα δεδομένα. Ας μην χάνουμε άλλο χρόνο, όμως, κι ας κοιτάξουμε το περιεχόμενο. Άρχιζε ως εξής:

Αγαπημένη μου,

Σ’ ευχαριστώ εξ όλης της καρδίας διά το τόσον χαριτωμένον γράμμα σου και ο πατέρας μου σ’ ευχαριστεί διά τας ειλικρινείς ευχάς σου, αἵτινες πολύ τον συνεκίνησαν. Δυστυχώς, ο αγαπητός μου Willy φθάνει μόνον την προσεχή Παρασκεύην. Ευτυχώς γνωρίζουμε την σημασία αυτού του ονόματος και δώσαμε ακόμα μεγαλύτερη προσοχή στην συνέχεια. Οι γονείς μου είναι πολύ λυπημένοι που φεύγει. Όλοι θέλουν να τον έχουν μαζί των. Αλλά και εγώ ἔχω δικαιώματα και τον θέλω· δεν είναι αυτό δίκαιο; Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Τι θα μπορούσε να απαντήσει η παιδαγωγός της σε τόσο ευθύ λόγο; Αλλά ας το αφήσουμε για πιο μετά. Η συνέχεια επείγει.

Είμαι τόσον ευχαριστημένη που με ονομάζει Oly. Ευτυχώς, δεν είμαι ακόμα Βασίλισσα, αλλά δυστυχώς, θα γίνω μια μέρα! Λίγο, όμως με μέλλει. Όταν έχει κανείς ἔναν ἄνθρωπον όπως ο Willyμου ὃλα εὔκολα μπορεί να τα υποφέρει.

Πόσο πιο ξεκάθαρα θα μπορούσε να εκδηλώσει την αγάπη της γι’ αυτόν που

θα γινόταν ο άντρας της; Η ιστορία έδειξε τη συνέχεια, αλλά η επιστολή

δεν σταματάει εδώ.

Πολύ θα ήθελα να σε επανιδώ, διότι μ’ ευχαρίστησιν ενθυμούμαι το

περασμένο Σάββατον και είμαι ευχαριστημένη ότι και συ διετήρησες

ευχάριστον εντύπωσιν αυτές τις ημέρες. Ως προς το ότι ἡμῖν τόσο

στοργική προς σε, αυτό είναι πολύ φυσικόν, αφού είσαι η γρειά μας και

η πολυαγαπημένη μας Douschka!

Σε φιλώ με όλη μου την καρδιά, αγαπημένη μου Douschka.

και διατελώ

η Oly σου.

Αυτά έγραφε η Μεγάλη Δούκισσα Όλγα για τον Βασιλιά Γεώργιο Α΄ που βασίλεψε 50 χρόνια χωρίς διακοπή έως τον θάνατο του. Αυτό βρήκαμε στα αρχεία.