Η οριοθέτηση του Αμερικανού Προέδρου ως συνέπεια της Συνθήκης Σεβρών του 1920 και των 14 σημείων του, θέτει ένα πρόβλημα κι έναν προβληματισμό που αφορά στα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Πιο συγκεκριμένα μετά τη Συνθήκη Σεβρών οι Μεγάλες Δυνάμεις ζήτησαν από τον Πρόεδρο Wilson που είχε πάρει το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1919 λόγω της έντονης υποστήριξής του για τον θεσμό της Κοινωνίας των Εθνών που θα οδηγήσει στη συνέχεια στη δημιουργία του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών το 1946, να χαράξει τα σύνορα μεταξύ της Τουρκίας και της Αρμενίας. Αυτό το πρόβλημα αν δεν το εντάξουμε στο πλαίσιο της γενοκτονίας των Αρμενίων, δεν θα μπορούσε να ήταν μια άσκηση έξυπνης ιστορίας αφού συχνά στο παρελθόν και στο μέλλον της εποχής είχαμε ανάλογες περιπτώσεις για τα σύνορα δύο χωρών μετά από αλλαγή φάσης. Η καινοτομία του Woodrow Wilson προέρχεται από το γεγονός ότι δεν χάραξε την οριοθέτηση εξετάζοντας μόνο πού και ποιοι ήταν οι ζωντανοί, διότι ήξερε ότι δεν θα ήταν Δίκαιος, αφού είχε γίνει γενοκτονία. Έτσι ο Wilson σεβάστηκε τον αρμενικό πολιτισμό ως μέλος της Ανθρωπότητας κι εξέτασε ποια ήταν τα αποδεικτικά στοιχεία της ύπαρξης αυτού του αυτόχθονου λαού. Με άλλα λόγια σεβάστηκε Δικαιώματα που θα γίνονταν πραγματικότητα μόνο το 2007 σε επίσημο επίπεδο και στα Ηνωμένα Έθνη. Το πιο εντυπωσιακό για μας όμως είναι ότι σεβάστηκε το πρώτο άρθρο των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας, αφού σκέφτηκε μαζί με τους ζωντανούς και τους νεκρούς της γενοκτονίας ως αθώα θύματα και τους αγέννητους ως επόμενους αθώους που έπρεπε να προστατέψει με μια δίκαια οριοθέτηση. Και είναι ακριβώς αυτό που έκανε. Με αυτή την έννοια είναι βέβαια και άξιος και Δίκαιος. Αφού βοήθησε την ίδια την Ανθρωπότητα, όπως πιο μετά και ο Lemkin.

Δικαιώματα της Ανθρωπότητας

Άρθρο 1

Η Ανθρωπότητα αποτελείται από τους νεκρούς, τους ζωντανούς και τους αγέννητους ανθρώπους, είναι προικισμένη με λογική και συνείδηση. Έχει το δικαίωμα ζωής, ελευθερίας, αξιοπρέπειας και εξέλιξης στον Χρόνο.

Άρθρο 2

Η Ανθρωπότητα δικαιούται να επικαλείται όλα τα Δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη χωρίς καμία εξαίρεση. Δεν θα μπορεί καμία κοινωνία να διαπράττει πράξη βαρβαρότητας εναντίον της.

Άρθρο 3

Η Ανθρωπότητα δικαιούται την προστασία των Δίκαιων ενάντια στη βαρβαρότητα για να ζήσει χωρίς φόβο η αθωότητά της κι έχει το δικαίωμα να ασκεί ένδικα μέσα στα διεθνή δικαστήρια κατά των πράξεων βαρβαρότητας που παραβιάζουν τις αξίες της.

Άρθρο 4

Η Ανθρωπότητα δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα τη Γη της κι έχει το δικαίωμα να παράγει Έργο, το οποίο θα προστατεύεται στη συνέχεια ως κληρονομιά.

Άρθρο 5

Η Ανθρωπότητα έχει δικαίωμα στην έξυπνη παιδεία και στη στρατηγική για να μη πέσει θύμα και να μη γίνει ποτέ θύτης ακόμη και άθελά της, γιατί έχει δικαίωμα να σωθεί.

Άρθρο 6

Η Ανθρωπότητα έχει το δικαίωμα να σκέφτεται το μέλλον, να θυμάται το παρελθόν, να χαίρεται την ομορφιά και να συνεχίζει διαχρονικά την εξέλιξη δίχως ν’ αυτοκτονήσει.

Άρθρο 7

Τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας είναι απαράγραπτα, διότι ο Χρόνος είναι μαζί μας. Με αυτήν την έννοια έχει δικαίωμα ν’ αντισταθεί στη βαρβαρότητα.

Άρθρο 8

Η Ανθρωπότητα έχει δικαίωμα να έχει ιστορία που κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει για οποιοδήποτε λόγο επειδή είναι συνέχεια διακλαδώσεων με ρίζες.

Άρθρο 9

Η Ανθρωπότητα έχει δικαίωμα να ζήσει χωρίς γενοκτονίες κι έχει το δικαίωμα να εξασφαλίσει την άμυνά της για να είναι εδώ ακόμα και μετά.

Άρθρο 10

Κανένα άρθρο της παρούσας διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευτεί έτσι ώστε να πληγώσει την Ανθρωπότητα με οποιοδήποτε έγκλημα βαρβαρότητας.