Φωτεινή: Ακούω τη διάλεξη και σκέφτομαι αυτό που λέτε για τους πίνακες ενός μουσείου… Πόση ώρα καθόμαστε μπροστά σε έναν πίνακα… Πόση ώρα άραγε καθόμαστε σε μια φράση του λόγου σας…
Δάσκαλος: Λιγότερο.
Φωτεινή: Κάθε φράση είναι όμως και ένας πίνακας που ανήκει στο όλο…
Δάσκαλος: Ναι, μόνο έτσι είναι λόγος.
Φωτεινή: Ναι, Δάσκαλε… Η σύνθεση…
Δάσκαλος: Η μουσική της σιωπής.
Φωτεινή: Όποιος ακούσει τη μουσική μέσα στη σιωπή, ακούει τον λόγο… Το Τέρας…
Δάσκαλος: Ο κώδικας μας είναι.
Φωτεινή: Ανάμεσα στα Τέρατα… Έτσι συνομιλούν…
Δάσκαλος: Και συνεννοούνται.
Φωτεινή: Πολυκυκλικά… Οι Δάσκαλοι σηκώνουν τη σιωπή της Ανθρωπότητας.
Δάσκαλος: Διότι είναι η πιο δυνατή προσευχή.
Φωτεινή: Η ιερή σιωπή… Έτσι ακούσατε και την προσευχή της μικρής Φωτεινής.
Δάσκαλος: Διότι ακούμε το φως.
Φωτεινή: Μέσα στο σκοτάδι… Εκεί όπου υπάρχει ανάγκη…
Δάσκαλος: Εκεί όπου το κερί δεν πρέπει να σβήσει… Κανένα πίσω…
Φωτεινή: Γι’ αυτό είστε σκοτεινός… Για να προλαβαίνετε τα κεριά των άλλων.
Δάσκαλος: Έτσι αποφεύγουμε τη βαρβαρότητα και προστατεύουμε τους αθώους.
Φωτεινή: Αγαπάτε αλλήλους… Ανθρώπινα δικαιώματα… Αγαπάτε την Ανθρωπότητα… Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Έτσι πάει;
Δάσκαλος: Έτσι έρχονται.