Όταν γράφεις το 1888 στην εφημερίδα «Λευκά Όρη» ότι «Προτιμώμεν χιλιάκις την τουρκικήν κυριαρχίαν από πάσης αγγλικής» και στη συνέχεια λες ότι πάλεψες ενάντια στην Τουρκία κι ότι ήσουν σύμμαχος της Αγγλίας, ποιον κοροϊδεύεις στην πραγματικότητα. Ήσουν από την αρχή αυτό που ήσουν έως το τέλος, ένας συμφεροντολόγος που πάντα κοίταζε πρώτα το πολιτικό του συμφέρον κι ύστερα όλα τα άλλα. Άρα σίγουρα δεν πρόκειται για προδοσία, αφού ποτέ δεν πίστεψες σε κάτι άλλο. Κι όταν καταπάτησες το έργο και την μνήμη των ανθρώπων που έλεγες ότι ήταν δικοί σου, δεν διέπραξες κανένα έγκλημα, διότι από την αρχή η μόνη σου αξία ήταν η πολιτική με οποιοδήποτε παράπλευρο κόστος. Διότι η συνοχή του συμφέροντος δεν άλλαξε στη νοοτροπία σου. Κι όσοι βλέπουν μια αλλαγή προς το τέλος είναι απλώς ότι δεν ξέρουν με ακρίβεια τι έκανες από την αρχή για να εντοπίσουν τα νοητικά στοιχεία που δεν άλλαξαν το 1889, το 1895, το 1919, το 1920, το 1923, το 1930, το 1934 και το 1935. Αλλά ποιος προσέχει όλες αυτές τις λεπτομέρειες, για να καταλάβει ότι δεν υπάρχει τίποτα το πατριωτικό αλλά μόνο και μόνο το πολιτικό το πιο αισχρό και πιο χυδαίο, διότι τίποτα άλλο δεν είχε σημασία για τον στόχο σου. Απλώς να ξέρεις το ξήλωμα άρχισε, όπως έγινε σε άλλες χώρες με άλλους που σου έμοιαζαν.