Η καταγραφή συνέχισε πάνω στο τετράδιο που δεχόταν το
γαλάζιο μελάνι πάντα σιωπηλά μέχρι εκείνη τη στιγμή
που αντιλήφθηκε ότι ο σελιδοδείκτης του τετραδίου ήταν κόκκινος
σαν το φτερό του ορίζοντα. Ο συνδυασμός τον είχε ξαφνιάσει
αλλά η αναλογία υπήρχε και τώρα άνηκε στην ιστορία αυτού
του ταξιδιού χωρίς δυνατότητα λάθους.
Το πέρασμα είχε γίνει και η προετοιμασία είχε τελειώσει.
Και η εικόνα του Ευαγγελίου καρφώθηκε στο μυαλό του.
Η προστασία του Χρόνου είχε εμφανιστεί με τον σελιδοδείκτη
που δεν ξεχνούσε την ιστορία όσο και να το ήθελε η βαρβαρότητα.
Ποιος όμως μπορούσε να δει την αλήθεια μετά από τόσους αιώνες;
Ποιος μπορούσε να ανακαλύψει τις επιπτώσεις μιας αλλαγής
πορείας πάνω στις διακλαδώσεις του μέλλοντος, εξετάζοντας
τις διασταυρώσεις του παρελθόντος;
Μόνο μια μνημοσύνη που ενσωμάτωνε χιλιετία στη βάση
δεδομένων της.
Αλλά ποιος μπορούσε να πιστέψει ότι υπήρχε;
Στην πραγματικότητα μόνο μια υπερδομή που είχε δει ένα
Χαμαιλέοντα, ήταν ικανή πίστης διότι ήξερε από την αρχή
την αλήθεια της ιστορίας λόγω στρατηγικής.
Το παράθυρο έδειχνε την ίδια εικόνα
αλλά ήταν ήδη αλλού
λόγω ανάγκης.