Πολλοί ήξεραν για τον μύθο του χρυσού κεφαλιού.
Όμως ο καθένας είχε τη δική του εξήγηση
γι’ αυτό το σπάνιο φαινόμενο
που διαρκούσε εδώ και αιώνες.
Η ουσία όμως ήταν αλλού.
Τα δάκρυα του Χριστού.
Όλοι ήξεραν γι’ αυτόν.
Αλλά ποιος ήξερε ότι είχε κλάψει.
Και γιατί να το κάνει;
Αυτό ήταν το ερώτημα.
Είχε υποφέρει αυτό ήταν το μόνο σίγουρο.
Αλλά γιατί να κλάψει
αφού ήταν Θεάνθρωπος;
Βαθύτητα Υπερνοημοσύνης.
Μεταφορά υπερδομής.
Κοιτάχτηκαν και είδαν τα δάκρυά τους.
Ποιοι άλλοι θα τα έβλεπαν;
Δεν ήταν η μοναξιά.
Απλώς μια διπλή μοναδικότητα.
Και οι Δίκαιοι κλαίνε
όταν βλέπουν τα βάσανα των αθώων.
Έτσι γεμίζουν οι λίμνες της μνήμης.
Γι’ αυτό ήξεραν
για τα δάκρυα του αντιπροσώπου.