Το υπόβαθρο της Σομαλίας είναι σε μεγάλο βαθμό η διαφθορά και λόγω της δυσκολίας του κλίματος με την απουσία νερού, η έννοια του λιμού είναι φυσιολογική. Έτσι είχαμε ιδανικά συστατικά για τη μεγέθυνση των επιπτώσεων της τρομοκρατίας, αφού δεν υπάρχει καμία φυσική άμυνα. Το πρόβλημα είναι ότι το πολιτικό σύστημα αλλάζει δύσκολα και πολύ αργά. Κι όταν αυτό γίνεται, τότε έχουμε το θέμα της άγνοιας των νέων πολιτικών. Με άλλα λόγια, η Σομαλία είναι πολύ ευάλωτη στις επιθέσεις. Και τώρα πρέπει να δούμε αν το παλιό σύστημα μπορεί ν’ αλλάξει και κατά πόσο μέσω της εκλογής του νέου προέδρου της Σομαλίας. Διότι η διαφθορά είναι τόσο ισχυρή που έχει αλλάξει αρκετούς προηγούμενους προέδρους όσο αγνοί και να ήταν στην αρχή. Το άλλο πρόβλημα είναι οι εσωτερικές μάχες μεταξύ φυλών. Διότι αυτή η χώρα δεν έχει μόνο περάσει από πολλές κατακτήσεις και βαρβαρότητες αλλά έχει χτυπηθεί ακόμα και ιστορικά. Έτσι η Σομαλία δεν είναι μια οντότητα, αλλά μια αντικρουόμενη πολλαπλότητα που έχει στοιχεία και Μέσης Ανατολής. Είναι de facto χωρισμένη με τη Somaliland (1991), Pount (1998), Galmudug (2006), Azania (2010) αλλά και με τις περιοχές που ελέγχουν οι Ισλαμιστές. Και ουσιαστικά δεν υπάρχει οικονομία. Όλα αυτά τα στοιχεία αναζητούν κάποια ισορροπία για να βρεθεί ένα σύστημα αναφοράς, διότι το χαοτικό υπερισχύει και μπορεί εύκολα να επεκταθεί ακόμα περισσότερο αν δεν υπάρξει κάποιος έλεγχος.