Φωτεινή: Έμαθες τα λόγια;
Όλγα: Όχι!
Φωτεινή: Είσαι τρελή; Και πώς θα παίξουμε;
Όλγα: Γιατί να τα μάθω; Αφού τα μαθαίνω και με αγριοκοιτάζεις κάθε φορά που κάνω λάθος.
Φωτεινή: Γιατί κάνεις λάθος;
Όλγα: Γιατί αγχώνομαι…
Φωτεινή: Και τι σημαίνει αυτό;
Όλγα: Τώρα δεν είμαι αγχωμένη.
Φωτεινή: Και γιατί;
Όλγα: Επειδή δεν ξέρω τα λόγια…
Φωτεινή: Άλλο πάλι τούτο… Τι να πω;
Όλγα: Το κείμενο.
Φωτεινή: Ποιο κείμενο;
Όλγα: Τον ρόλο σου! Για να πω και τον δικό μου…
Φωτεινή: Αφού δεν τον ξέρεις.
Όλγα: Θα λέω ότι να ‘ναι και θα με διορθώνεις!
Φωτεινή: Είσαι ανυπόφορη!
Όλγα: Έτσι κάνεις κι όταν το ξέρω…
Φωτεινή: Τέλος πάντων!
Όλγα: Επιτέλους!
Φωτεινή: Τι επιτέλους;
Όλγα: Θα πεις το κείμενο.
Φωτεινή: Αχ, αυτός ο Δάσκαλος τι μας κάνει!