Η μια είναι καθισμένη, η άλλη όρθια

Όλγα: Άντε σήκω!
Φωτεινή: Γιατί;
Όλγα: Αρκετή ώρα καθίσαμε εδώ.
Φωτεινή: Πού θες να πάμε;
Όλγα: Λίγο πιο πέρα.
Φωτεινή: Βαρέθηκες να κλαίει η ομορφιά;
Όλγα: Μου θυμίζει πώς ήμασταν παλιά.
Φωτεινή: Πόσο παλιά;
Όλγα: Πριν χρόνια.
Φωτεινή: Πριν τον συναντήσουμε;
Όλγα: Ναι, πριν. Όταν έβλεπα τις πέτρες κι όχι τη γέφυρα.
Φωτεινή: Έχει ένα γεφυράκι κοντά, μες στον κήπο.
Όλγα: Εκεί θέλω να πάμε.
Φωτεινή: Τι να κάνουμε;
Όλγα: Τις πέτρες…
Φωτεινή: Κι αν πατούσαν πάνω μας οι άνθρωποι.
Όλγα: Εμείς δεν πατάμε πάνω σε αυτόν.
Φωτεινή: Θα κάνουμε τη γέφυρα τότε .  Σηκώνεται…
Όλγα: Θες;
Φωτεινή: Μαζί σου!
Όλγα: Πάμε λοιπόν.
Φωτεινή: Αλλά αργά… Για να το απολαύσουμε.
Όλγα: Σαν δάκρυα χαράς που κυλούν στα μάγουλα του.