Όσο και να χτυπιέται η Τουρκία, όσο και να προσπαθεί να φωνάζει, είναι απλώς αμήχανη με τα κατορθώματα της Κύπρου. Διότι το κάστρο της Κύπρου είναι η ΑΟΖ της. Και σ’ αυτό το κάστρο έχουν έρθει ισχυροί σύμμαχοι από την Αμερική, τη Γαλλία και την Ιταλία. Άρα μπορεί να την ακούνε οι ραγιάδες κι όσοι παραμένουν γονατισμένοι, αλλά εμείς συνεχίζουμε κανονικά και χωρίς καμία καθυστέρηση τον αγώνα της απελευθέρωσης. Έτσι αν η Τουρκία θέλει να παρενοχλήσει τα ξένα κράτη που υποστηρίζουν τις πετρελαϊκές εταιρείες τους που βρίσκονται στην κυπριακή ΑΟΖ, ας έρθει. Κι αν θέλει να χτυπήσει κάποιο στόχο, να σημαδέψει καλά, γιατί αν πετύχει οτιδήποτε που σχετίζεται με τους ξένους επενδυτές, θα έχει ενδιαφέρουν να δούμε την αντίδραση. Διότι η Κύπρος απλώς ακολουθεί το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας δίχως ποτέ να το καταπατά. Έτσι, οι θέσεις της Τουρκίας που δεν στέκουν, δεν υποστηρίζονται από κανέναν. Κι εδώ αποδεικνύεται η έλλειψη στρατηγικής εκ μέρους της Τουρκίας που προσποιείται ότι κάνει διαπραγματεύσεις για την επίλυση του κυπριακού, ενώ στην πραγματικότητα θέλει πρόσβαση στην ΑΟΖ. Όμως δεν γίνεται, διότι τίποτα δεν τους ανήκει, ούτε καν οι Τουρκοκύπριοι, αφού κι αυτοί είναι Κύπριοι και μόνο. Ας λέει τα δικά της η Τουρκία κι ας συνεχίσουμε να παράγουμε το έργο μας.