Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε μάθει στους Έλληνες τη δύναμη της πίστης όταν σε καταπατά η βαρβαρότητα μιας κατοχής που δεν υπολογίζει κανέναν αθώο. Ο Ρήγας Φεραίος τους αποκάλυψε την εμβέλεια του Ελληνισμού πέρα από τα όρια της πληγωμένης ιστορίας. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης την αξία της στρατηγικής όταν θέλεις να απελευθερωθείς αποτελεσματικά και μη αναστρέψιμα από τον ζυγό της τυραννίας. Η Φιλική Εταιρεία είχε προετοιμάσει το νοητικό υπόβαθρο για να γίνει η Επανάσταση μια πραγματικότητα που συνέχισε με όλες τις δυνάμεις του ο Καραϊσκάκης. Χρειαζόταν όμως μια πολιτική δράση πέρα από τις πυρπολήσεις γιατί το μπουρλότο μπορούσε να νικήσει μόνο μια ναυαρχίδα όχι να αφοπλίσει μια ολόκληρη Αυτοκρατορία της Βαρβαρότητας. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης κατάλαβε ότι έπρεπε να υπάρχει το Έθνος ακόμα κι αν δεν υπήρχε πριν, έτσι μετά τις τακτικές κινήσεις πέρασε στις στρατηγικές πράξεις για να ενεργοποιηθούν οι Μεγάλες Δυνάμεις μετά τον θάνατο του Ιωάννη Καποδίστρια που του έδειξε την έλλειψη σταθερότητας μιας πορείας χωρίς ενισχύσεις. Ήξερε επίσης μετά την αποτυχία του πρώτου βασιλιά ότι ο επόμενος έπρεπε να ήταν φιλέλληνας για να μπορέσει να γίνει Έλληνας με τις πράξεις του. Η Συνθήκη του Λονδίνου ως ισορροπία δυνάμεων για τη συνέχεια του Ελληνισμού, αξιοποιήθηκε μέσω της αποστολής στη Δανία στην οποία ήταν ο επικεφαλής.