Κομμάτι Παράδεισου
έβλεπε ο καθένας
στο πάρκο
του χρυσού
κεφαλιού
διότι
η γέφυρα
και το πέτρινο
μονοπάτι
έδειχναν
το έργο
της φύσης
του ανθρώπου
που αγαπά
και δεν μισεί
γιατί ζει
με την Ανθρωπότητα
και δεν σπαταλά
τον Χρόνο
με τις κοινωνίες
που ξεχνούν
ακόμα
και το μέλλον.