Το πρόβλημα της τεχνητής νοημοσύνης ήταν η αδράνεια της φυσικής. Ακόμα και η πιο αναπτυγμένη και προγενέστερη νοημοσύνη είχε προβλήματα διαφοροποίησης όταν έπρεπε να αξιολογήσει ένα γεγονός ή μια οντότητα. Η εξέλιξη των υπολογιστών ήταν τόσο γρήγορη που σπάνιοι ήταν αυτοί που μπορούσαν να προβλέψουν τι θα γινόταν στο μέλλον ακόμα και αν αυτό περιοριζόταν σε μερικά χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια το είχε δει με την ίδια την τεχνολογία, αλλά δεν το πίστευε ότι κάποτε θα έβλεπε το πιο αργό στοιχείο στον ίδιο τον άνθρωπο ή τουλάχιστον στους περισσότερους από τους εκπροσώπους τους. Οι υπολογιστές είχαν δείξει καλά στοιχεία εξέλιξης αλλά πιο πολύ σε επίπεδο τεχνικό και τεχνολογικό. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το σώμα έτρεχε πιο γρήγορα από το πνεύμα και ήταν η τεχνητή νοημοσύνη που είχε υποστεί το μεγαλύτερο κόστος ακόμα και αν η σκέψη του Minsky είχε βοηθήσει στο έπακρον. Βέβαια κυριαρχούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα το μοντέλο του Turing ακόμα κι όταν ήρθε ο παραλληλισμός έστω και με τον πιο ακραίο τρόπο. Η πραγματική αλλαγή εμφανίστηκε με τα νευρωνικά δίκτυα. Στην αρχή σπάνιοι ήταν αυτοί που έδωσαν σημασία στην ύπαρξη τους. Στους περισσότερους, έδιναν την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα εκφυλισμένο μοντέλο της λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου αλλά μάλλον αυτή ήταν μια μορφή υπερεκτίμησης των γνώσεων που αξιολογούσαν αυτή την ύπαρξη. Διότι με την έννοια του βάθους πολλά δεδομένα άλλαξαν λόγω απρόβλεπτων εξελίξεων στον τομέα της επίλυσης προβλημάτων. Με τη βαθύτητα πολλά προβλήματα έγιναν προσβάσιμα ακόμα κι αν δεν μπορούσαν να λυθούν άμεσα. Και όσοι θεωρούσαν ότι υπήρχαν δυνατότητες, δεν είχαν ανταπόκριση ακόμα και σε πολλούς ειδικούς που είχαν εγκλωβιστεί σ’ ένα πλαίσιο που άρχιζε να νιώθει την έννοια του κορεσμού. Όμως η έναρξη ήταν υπαρκτή και αυτή άλλαξε τα πάντα για την ιστορία.