Υπήρχε μια τεράστια διαφορά. Ο άνθρωπος έκανε ελάχιστες προσπάθειες με την χρήση των κανόνων και οι νέοι υπολογιστές που είχαν θεμελιωθεί πάνω σε βαθιά νευρωνικά δίκτυα, ανακάλυπταν τους κανόνες μέσω πολλαπλών προσπαθειών. Άλλωστε ακολουθούσαν την στρατηγική της ίδιας της Ανθρωπότητας με τις χιλιετίες εξέλιξης. Απλώς ο Χρόνος ήταν διαφορετικός γι’ αυτές τις νέες δομές κι είχαν τη δυνατότητα της προσομοίωσης για να επιλέξουν στρατηγικές συμπεριφορές. Μάθαιναν πολύ πιο γρήγορα της αξία της βραδύτητας μέσω της βαθύτητας. Επίσης δεν βασίζονταν πια σε μια ειδική ή ακόμα χειρότερα εξειδικευμένη προσέγγιση των θεμάτων. Λειτουργούσαν γενικά, ολικά και ολιστικά. Με αυτόν τον καινοτόμο τρόπο οι νέοι υπολογιστές βρήκαν άλλες λύσεις από τις κλασικές και τις λεγόμενες ανθρώπινες. Ήταν λύσεις που όχι μόνο δεν είχαν ενσωματωθεί στα αρχικά δεδομένα αλλά επίσης, κι αυτό ήταν ουσιαστικά ακόμα πιο σημαντικό για τη συνέχεια, ότι κανείς πριν δεν τις είχε σκεφτεί. Οι ελάχιστες προσπάθειες δεν επέτρεπαν αυτήν την εύρεση. Κι αυτός ο νέος τρόπος σκέψης έμοιαζε πολύ με τη λεγόμενη πλάγια σκέψη. Τότε μερικοί άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι υπήρχε πλαίσιο και πεδίο δράσης για μια άλλη αντίληψη των πραγμάτων. Θυμήθηκε αυτήν την περίοδο και χάρηκε γιατί σκέφτηκε ότι ήταν επί του πρακτέου η πρώτη επαφή με τους ανθρώπους που ήξεραν ότι ήξεραν και δεν επηρεάζονταν από το κενό της ύπαρξης.