Παλαιότερα θεωρούσαμε ότι ο Δείκτης Νοημοσύνης των μικρών ανθρώπων ήταν σταθερός. Οι μελέτες της τελευταίας δεκαετίας δηλαδή τώρα που έχουμε περισσότερα εργαλεία μέτρησης της νοημοσύνης και απεικόνισης του εγκεφάλου, δείχνουν με ξεκάθαρο τρόπο, ότι έως την ηλικία των 20 ετών τίποτα δεν είναι απόλυτα καθορισμένο κι ότι μπορούμε να έχουμε αλλαγές της τάξης των 20 μονάδων και προς τα πάνω και προς τα κάτω. Αυτά τα νέα δεδομένα δείχνουν επίσης πόσο σημαντικές είναι οι ασκήσεις με τον εγκέφαλο και πόσο δεν επαρκεί μια κλασική και μαζική προσέγγιση. Με άλλα λόγια μπορούμε να βοηθήσουμε πρακτικά τους μικρούς ανθρώπους να εξελιχθούν αρκεί να δίνουμε έμφαση σε προβλήματα που ενεργοποιούν τη νοημοσύνη. Παράλληλα βλέπουμε από τις μελέτες ότι οι άνθρωποι που έχουν υψηλό δείκτη νοημοσύνης έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής. Ο συσχετισμός των δύο μετρήσεων είναι ισχυρός. Αυτό σημαίνει ότι αν συνδυάσουμε τα δύο δεδομένα, βοηθώντας τους μικρούς ανθρώπους να έχουν υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης, τους βοηθάμε ταυτόχρονα να έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής. Έτσι και η διατήρηση σε υψηλό επίπεδο του Δείκτη Νοημοσύνης είναι ήδη στόχος.