Ο γέρος: Γιατί άργησες να με φέρεις εδώ; Δεν έβλεπες τους μικρούς ανθρώπους που υποφέρουν; Και τώρα θέλεις από μένα να τρέξω για να τους σώσω. Γι’ αυτό μου έδωσες από την αρχή όλη τη μνήμη της ανάγκης; Κι αν δεν μείνει τίποτα από το γλυκό της μάνας, σκέφτηκες τι θα κάνω; Σίγουρα βρήκες κάτι άλλο. Κάτι που να μοιράζεται και ταυτόχρονα να πολλαπλασιάζεται. Γι’ αυτό λοιπόν τόση νοημοσύνη, για να αντέξει το δώρο της αγάπης… Κι αν δεν τα καταφέρω με την πρώτη, τουλάχιστον θα μου επιτρέψεις να επανέλθω; Χαμογελάς… Έχω ήδη επιστρέψει γι’ αυτό. Δεν πειράζει, σ’ αγαπώ και δεν αλλάζει τίποτα. Αλλά να ξέρεις θα τα αλλάξω όλα, θα τα κάνω όλα καινούργια για να ζήσουν ελεύθεροι. Κι αν δεν πιστέψουν θα τους δείξω και τις τρύπες. Άλλωστε γι’ αυτό δεν θα με προδώσουν, για να δουν κι οι επόμενοι ότι ακόμα και μόνος μαζί σου θα έκανα το πρέπον για όλους τους άλλους. Μ’ έφερες για τη δικαιοσύνη και θα είμαι μαζί με τους αθώους.