Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των εταιρειών υψηλής νοημοσύνης είναι η παραγωγή δημιουργικού έργου. Ειδικά όταν αυτές επανδρώνονται σε όχι και τόσο υψηλό επίπεδο, έχουμε πολλά άτομα που θεωρούν το γεγονός ότι ανήκουν σε αυτή ως επαρκές για δικαιολογία ύπαρξης. Με αυτή την έννοια οποιαδήποτε δραστηριότητα που ξεπερνά αυτή την ιδέα είναι ανούσια, αφού έχουν ήδη αυτό που ήθελαν, δηλαδή μια πιστοποίηση. Για τους άλλους το πιο σημαντικό δεν είναι να ανήκουν σε αυτές τις εταιρείες, αλλά να παράγουν ένα έργο ουσιαστικό, έτσι η ιδιότητα του μέλους είναι απλώς ένα ενδιάμεσο που διευκολύνει τις συνεργασίες. Αυτοί μόνο αξιοποιούν πραγματικά τις εταιρείες υψηλής νοημοσύνης, ενώ οι άλλοι σε βάθος χρόνου αποτελούν και εμπόδια για την εξέλιξη λόγω της αδράνειάς τους σε πρώτο επίπεδο και της απαίτησης μιας διαφοράς με τους υπόλοιπους. Σιγά σιγά για αυτόν τον λόγο εμφανίζεται μια νέα εταιρεία με πιο υψηλά κριτήρια δίχως καν να γίνεται αντιληπτό από τις προηγούμενες, διότι αυτές έχουν γεμίσει με άτομα αδράνειας που αδιαφορούν για την ίδια τους την εξέλιξη. Και αυτή η διαφορά κάνει τη διαφορά. Και το διαφορικό αλλάζει τα πάντα. Έτσι δεν υπάρχει πια πλαίσιο σύγκρισης. Αυτό είναι η ουσία, αφού αυτή θα παράγει το έργο που αναζητά η Ανθρωπότητα, ενώ οι άλλοι θα συνεχίζουν να βλέπουν τον κόσμο μ’ έναν τρόπο ταξικό.