Στο ίδιο περίπτερο, συνεχίζει να βρέχει.

Γιώργος: Πότε θα σταματήσει;

Αλέξης: Δεν είδα ακόμα κεραυνούς.

Γιώργος: Μήπως είμαστε πριν την αρχή.

Αλέξης: Μοιάζει με διάλογο.

Γιώργος: Ποιον;

Αλέξης: Με τον Θεό βοηθό!

Γιώργος: Ποιος είναι αυτός;

Αλέξης: Ο Κρίσνα ποιος άλλος:

Γιώργος: Ναι βέβαια ποιος άλλος… Τι να σου πω τώρα!

Και με ποιον μιλά;

Αλέξης: Δεν είναι ακριβώς συνομιλία.

Γιώργος: Τι είναι τότε;

Αλέξης: Διδασκαλία…

Γιώργος: Και ποιος είναι ο μαθητής;

Αλέξης: Ο Αρτζούνα.

Γιώργος: Τώρα μάλιστα.

Αλέξης: Αυτός είναι ο ηγέτης των Πάντεβα.

Γιώργος: Τότε θα παίξω εγώ τον ρόλο του!

Αλέξης: Δεν σ’ ενδιαφέρει ο Θεός;

Γιώργος: Για να κάνω τον βοηθό; Άστο καλύτερα. Πάρε εσύ αυτόν τον ρόλο. 

Αλέξης: Επειδή σε βοηθάω συνεχώς.

Γιώργος: Καλά μην το πάρεις και πάνω σου!

Αλέξης: Εντάξει λοιπόν.

Γιώργος: Πάλι καλά. Λες και σου ζητώ χάρη.

Αλέξης: Καλώς θα οδηγώ το άρμα σου.

Γιώργος: Άλλο πάλι τούτο. Ποιο άρμα;

Αλέξης: Αυτό λέει το κείμενο.

Γιώργος: Μα ποιος ενδιαφέρθηκε για τέτοιο κείμενο;

Αλέξης: Ο ίδιος ο Gandhi.

Γιώργος: Έλα Χριστέ και Παναγία, ο Gandhi! Δεν το πιστεύω.

Αλέξης: Κι όμως είναι η αλήθεια.

Γιώργος: Μα τότε τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Αλέξης: Γιατί;

Γιώργος: Γιατί αυτόν τον ξέρω και τον αγαπώ.

Αλέξης: Επιτέλους κάτι το θετικό. Αλλά να ξέρεις ότι το κείμενο συντάχτηκε πέντε αιώνες πριν…

Γιώργος: Τόσο παλιό;

Αλέξης: τον Χριστό.

Γιώργος: Αχ Θεέ μου! Μα ποιος το έγραψε;

Αλέξης: Ο Βουάσα, ο Όμηρος της Ινδίας…

Γιώργος: Τα πράγματα δυσκολεύουν.

Αλέξης: Έχουν βαθύτητα.

Γιώργος: Και το νησί πήρε το όνομα του μελετητή.

Αλέξης: Τον άγγιξε η έννοια της πράξης.

Γιώργος: Εδώ συμφωνούμε.

Αλέξης: Και της μετενσάρκωσης.