Η βροχή σταμάτησε και οι δύο συνάνθρωποι βγήκαν από το περίπτερο.

Γιώργος: Κοίτα, κοίτα!

Αλέξης: Τι έγινε.

Γιώργος: Είδα πόσα ψάρια είναι μέσα στη λίμνη.

Αλέξης: Έχεις δίκιο, δεν το είχα προσέξει.

Γιώργος: Έχει περισσότερα τώρα.

Αλέξης: Λες να είναι σημάδι.

Γιώργος: Για ποιο πράγμα;

Αλέξης: Το αβατάρ.

Γιώργος: Τι εννοείς;

Αλέξης: Το ψάρι είναι το πρώτο του Βισνού.

Γιώργος: Και εσύ πώς το ξέρεις;

Αλέξης: Το διάβασα.

Γιώργος: Πού;

Αλέξης: Εκεί πού το έγραψε.

Γιώργος: Τότε είναι σίγουρα σημάδι.

Αλέξης: Ελπίζω να μην εννοεί…

Γιώργος: Τι να εννοεί;

Αλέξης: Ότι είμαστε σε αυτό το επίπεδο.

Γιώργος: Αποκλείεται.

Αλέξης: Γιατί;

Γιώργος: Διότι είναι χριστιανικό σύμβολο.

Αλέξης: Σωστά. Αλλά τι σχέση έχει αυτό;

Γιώργος: Μπορεί αυτό που θεωρούσαμε ότι ήταν το τέλος να είναι τελικά η αρχή.

Αλέξης: Μέσω του πολλαπλασιασμού;

Γιώργος: Τι να πω; Εσύ ξέρεις συνήθως. Άλλωστε εσύ παίζεις τον ρόλο του Θεού.

Αλέξης: Αφού επέλεξες να είσαι ο ηγέτης.

Γιώργος: Και τώρα τι λες;

Αλέξης: Σκέφτομαι.

Γιώργος: Αυτό δεν είναι πράξη.

Αλέξης: Είναι προετοιμασία όμως.

Γιώργος: Περιμένω λοιπόν… Για να δω πού το πας!

Ο Αλέξης περπατά και απομακρύνεται από τον Γιώργο.

Τι έγινε. Ήταν τρόπος του λέγειν.

Αλέξης: Ψάχνω για χελώνα.

Ο Γιώργος τρέχει προς το μέρος του…

Γιώργος: Μα δεν είναι εδώ.

Αλέξης: Για τις φυλακισμένες όχι αλλά και τις ελεύθερες.

Γιώργος: Είσαι Θεός!

Αλέξης: Εσύ το αποφάσισες! Τι θες να κάνω τώρα.

Γιώργος: Μπορώ να σου ζητάω πράγματα;

Αλέξης: Αυτό δεν έκανες πάντα.

Γιώργος: Ναι, αλλά τώρα νόμιζα πως…

Αλέξης: Απλώς πες μου.

Γιώργος: Βρες μας μια χελώνα και μετά πες μου γιατί έπρεπε να τη βρούμε.