Ειρήνη: Θα μας μιλήσετε περί μνήμης;

Δάσκαλος: Μετά τη χαρά και τη μεταχαρά;

Ειρήνη: Και τη ζωγραφική.

Δάσκαλος: Βέβαια μετά τους παραδοσιακούς χορούς…

Ειρήνη: Θα περιμένουμε λοιπόν.

Όταν σταμάτησε ο χορός των μαθητριών, κάθισαν κάτω από τα πεύκα.

Δάσκαλος: Τι θέλεις να μάθεις περί μνήμης.

Ειρήνη: Δεν έχω καλή μνήμη. Ενώ εσείς θυμάστε τα…

Δάσκαλος: Μπορείς να την εξασκήσεις όμως και μετά…

Ειρήνη: Θα θυμάμαι καλύτερα;

Δάσκαλος: Δεν θα ξεχνάς.

Ειρήνη: Είναι τόσο σπουδαίο λοιπόν.

Δάσκαλος: Είναι κομμάτια της Ανθρωπότητας.

Ειρήνη: Σαν να είμαι πιο ανθρώπινη;

Δάσκαλος: Έτσι αρχίζει.

Ειρήνη: Μα έχω δυσλεξία…

Δάσκαλος: Έχεις δυσλεξία ή είσαι ανορθόγραφη;

Ειρήνη: Νομίζω και τα δύο.

Δάσκαλος: Θα το δούμε κι αυτό…

Ειρήνη: Πώς;

Δάσκαλος: Σ’ αρέσει το θέατρο;

Ειρήνη: Νομίζω πως ναι.

Δάσκαλος: Θες να διαβάσεις ένα μονόλογο;

Ειρήνη: Μα δεν μπορώ ούτε παραμύθι.

Δάσκαλος: Μόνο που τώρα είμαστε μαζί.

Ειρήνη: Κι όχι μόνο κοντά.

Δάσκαλος: Θα το διαβάσεις πρώτα και μετά θα σου δώσω συμβουλές για το ύφος για να το πεις στις άλλες.

Ειρήνη: Είναι πολύ δύσκολο.

Δάσκαλος: Θα το ξεπεράσουμε μαζί. Είναι το πορτρέτο της Αναστασίας…

Ειρήνη: Να αρχίσω τώρα;

Δάσκαλος: Σ’ ακούω ήδη.