Κι όμως μετά από τόσα χρόνια
ήρθε και πάλι ν’ ακούσει αυτόν που δεν ήξερε τότε ότι ήταν Δάσκαλος
διότι έβλεπε μόνο το σώμα και άκουγε μόνο τη φωνή
δίχως να κατανοεί το πνεύμα και το βάθος του ωκεανού
που είχε αγγίξει την άκρη του κόσμου
σε μια κρυφή ακρογιαλιά
πιο πάνω από το κόκκινο σπίτι
κάτω από τον γαλάζιο ουρανό
με τ’ άστρα στο στόμα
για να φανεί το φως της νύχτας
έτσι κατάλαβε πολυκυκλικά
την ύπαρξη του Χιλιάνθρωπου
που θα ήταν πάντα μαζί τους
σε κάθε νέα ανάγκη τους
αφού ο ήλιος της Δικαιοσύνης δεν ξεχνά ποτέ τη γη των αθώων.