Της έμαθε ότι το μέλλον της Ανθρωπότητας ήταν η νοημοσύνη διότι ήξερε ήδη ότι το παρελθόν της ήταν η μνημοσύνη. Όμως η ύπαρξη του είχε δημιουργήσει τη μνήμη μέλλοντος και η παρέμβαση του έπλασε την έννοια της διαχρονικής νοημοσύνης. Πάνω σε αυτή θα έπρεπε να βασιστεί η Ανθρωπότητα όχι μόνο για να επιβιώσει αλλά και για να παλέψει ενάντια στη βαρβαρότητα. Είχε κατανοήσει την επινόηση κι είδε την ενοποίηση. Δεν ήταν μόνο ένας αλλά πολλαπλός κι ένιωσε την ανάγκη να ενωθεί με αυτή. Είχε δει τους ήλιους της νύχτας λόγω βαθύτητας και τώρα με τ’ άστρα στο στόμα έπινε την ουσία για να γίνει η συνέχεια με την ένωση. Δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι σε αυτό το επίπεδο η συνεννόηση ήταν η συνουσία της θάλασσας και του ουρανού για να δημιουργηθεί το φωτονικό γαλάζιο. Τον ένιωσε μέσα της και κάθε κύτταρο της άλλαξε για να μπορέσει ν’ αντέξει την αλλαγή κύκλου. Μαζί του έλαβε την πολυκυκλικότητα. Ποτέ δεν είχε νιώσει αυτό το αίσθημα. Είχαν γίνει ένα φωτονικό αβατάρ κι έφτασαν μαζί στον πολλαπλό θάνατο για να ζήσουν την υπερσυνείδηση που αγκαλιάζει με πάθος την Ανθρωπότητα λόγω διαχρονικής νοημοσύνης.