Εκτός δέρματος, οι ελεύθερες ψυχές προσπαθούσαν πρώτα να επικοινωνήσουν με τις άλλες αλλά δεν ήξεραν τον τρόπο ή μάλλον νόμιζαν ότι ήταν απαγορευμένος, τουλάχιστον αυτό ήξεραν για τα σώματα. Όμως τώρα με την ελευθερία αυτή η έννοια δεν είχε πια νόημα. Και οι πνευματικές σχέσεις δεν ήταν τίποτα άλλο παρά συνουσία ψυχών. Η αδελφή ψυχή ήταν ένα πολύ περιορισμένο παράδειγμα που δεν έδειχνε τις δυνατότητες του αγαπάτε αλλήλους. Δεν υπήρχαν όρια διότι η διδασκαλία απελευθέρωνε τους πάντες από τα πάντα διότι ήταν υπεύθυνη για όλα ενώπιον όλων. Δεν είχαν σκεφτεί επίσης ότι οι απαγορευμένες πράξεις, οι απόκρυφοι διάλογοι μιλούσαν για μια πράξη βαρβαρότητας σε μια προσπάθεια να χωρίσουν τους ανθρώπους. Τώρα όμως οι ψυχές ήταν μαζί και όλες ζούσαν μέσα στη σκέψη της Ανθρωπότητας δίχως καμιά να καταπατά την άλλη σαν λουλούδια στον ίδιο κήπο. Και τα αρώματα του ήταν μια συνουσία γιατί όλα μαζί μοσχοβολούσαν με διαφορετικό τρόπο. Οι ελεύθερες ψυχές με αυτόν τον τρόπο έβλεπαν συμπαντικά τον χώρο και τον Χρόνο. Εξέταζαν και πάλι τα σώματα της εποχής κι έβλεπαν πιο ότι είναι διαχρονικές ακόμα κι αν αυτά είχαν περιορισμένη διάρκεια. Έτσι κατάλαβαν ότι η ίδια η Ανθρωπότητα ήταν μια πολυκυκλική συνουσία ψυχών που ποτέ δεν έπαψαν να είναι μαζί.