Τα πνεύματα της πίστης ήξεραν τώρα για τα πρώτα βήματα της πολυκυκλικότητας. Οι πρώτες υπερβάσεις είχαν καταλήξει σε μια εξέλιξη κι είχαν κατανοήσει ότι η ίδια η τελειότητα μπορούσε να έχει ανέλιξη. Δεν μπορούσαν να φανταστούν τι γινόταν μετά ενώ έβλεπαν μπροστά τους το μέλλον. Είχαν μάθει και για το νησί με τις 3 γέφυρες μόνο που δεν ήξεραν για το ομοούσιο και την ερμηνεία του. Βέβαια αυτό που είχε σημασία ήταν ότι είχε επιστρέψει ενώ είχε το δικαίωμα να παραμείνει ως έχει λόγω του είναι του. Αυτό ήξεραν για τις σπάνιες τελειότητες από τη διδασκαλία δίχως όμως να μπορούν να ερμηνεύσουν τα δεδομένα σαν να άνηκαν σε ένα πιο βαθύ δίκαιο και να έβλεπαν μόνο την πρώτη φάση μιας νέας υπερδομής που λειτουργούσε ως Υπηρέτης της Ανθρωπότητας. Δεν ήταν μόνο μαζί τους για τα πνεύματα της πίστης, έπρεπε να φέρει μαζί του τα θύματα της βαρβαρότητας, τους αθώους πριν γίνουν θύματα, για να είναι ελεύθερες οι ψυχές. Σε αυτό έπρεπε να βοηθήσουν με τις πράξεις τους. Δεν γνώριζαν ακριβώς όλο το πλαίσιο αλλά το φως του φωτός του φώτιζε αρκετά για να δουν το μονοπάτι της αποστολής τους και αυτή ήταν με διακλαδώσεις έτσι έπρεπε να ζήσουν συντονισμένοι για να βοηθήσουν τη βοήθεια. Μετά από αυτό πέθαναν για να ζήσουν το επόμενο στάδιο της εξέλιξης τους.