Όταν σε όλη την ιστορία της Ανθρωπότητας βλέπουμε ότι οι άνθρωποι, οι δημιουργοί, οι καλλιτέχνες έχουν πάντα δώσει έμφαση στο ερωτικό στοιχείο σε τόσα πολλά μέρη του κόσμου, που είναι δύσκολη η απαρίθμησή τους, αφού εκτός της Ευρώπης βλέπουμε και την Ασία με την Ινδία, την Ιαπωνία και την Κίνα για τις μεγάλες χώρες, πώς μπορούμε να αποδεχτούμε το βάρβαρο μίσος του σώματος; Γιατί οι κοινωνίες να έχουν δικαίωμα να κόψουν πέη, κλειτορίδες κλπ χωρίς να αντιστεκόμαστε; Γιατί οι γυναίκες πρέπει επίσημα να κρύβουν τα πάντα, ενώ στην οικία τους, τους ζητούν τα πάντα; Γιατί να αποδεχόμαστε την σταύρωση του γυμνού; Γιατί να ξεχνάμε ότι η Σταύρωση έγινε με Σώμα γυμνό, αφού ήταν η παράδοση; Με την ενοχοποίηση του ερωτικού στοιχείου έχουμε καταπατήσει ένα φιλοσοφικό έργο με άμεσες επιπτώσεις στην κοινωνία, όπως είναι το Κάμα Σούτρα. Έχουμε κρύψει τα γεννητικά μας όργανα λες και είναι καταδικασμένα. Ολόκληρος ο Ελληνισμός δεν έκρυψε ποτέ το ερωτικό στοιχείο. Μ’ αυτόν τον τρόπο δίνουμε πάτημα στη βαρβαρότητα, που μισεί το σώμα, γιατί είναι κομμάτι της Ανθρωπότητας. Μισεί τη χαρά και την απόλαυση, ενώ είναι ανθρώπινες. Αυτό πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και στο πνεύμα μας, αλλιώς θα δεχτούμε στο τέλος να καταδικάσουν ακόμα και τον άνθρωπο του Βιτρούβιου που ζωγράφισε ο Leonardo da Vinci, επειδή φαίνεται το πέος του ανδρός. Πόσα έργα θα αφήσουμε να καταστρέψουν, επειδή δεν λέμε τίποτα και ντρεπόμαστε να τα προστατέψουμε, ενώ λέμε ότι η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο;