Τα πόδια του
πονούσαν
όπως σ΄ εκείνο
το καλντερίμι
του Μεσαίωνα
όπου κανείς
δεν μπορούσε
να τον βοηθήσει
κι όμως
θυμήθηκε
τα μετέωρα
καλαμπόκια
και χαμογέλασε
ακόμα
και με τα χείλη
ματωμένα
από τις πληγές
της Ανθρωπότητας.