Μαθήτρια: Ούτε αυτό θα το ξεχάσω, Δάσκαλε… μόνο μέσω σας, ακούμπησα…

Δάσκαλος: Κανένας δεν ξεχνά τις πράξεις.

Μαθήτρια: Για όσους δεν την άφηναν να μπει… ακόμα και στους ώμους σας θα την σηκώνατε για να είναι μέσα…

Δάσκαλος:  Είναι πάντα στους ώμους μου.

Μαθήτρια: Γι’ αυτό είναι η Παναγία η Πλατυτέρα ψηλά, Δάσκαλε…

Δάσκαλος: Γι’ αυτό ακριβώς.

Μαθήτρια: Η εικόνα…λέει το ίδιο. Είναι από πάνω του γιατί τη σηκώνει.

Δάσκαλος: Ναι, είναι το ίδιο, αρκεί να ακούσεις τη σιωπή της.

Μαθήτρια: Αρκεί για το φως.

Δάσκαλος: Με ανοιχτά χέρια…

Μαθήτρια: Στη Σταύρωση ήταν από κάτω στη γη… και μετά από πάνω του γιατί τη σηκώνει Αυτός.

Δάσκαλος: Έτσι γίνεται και πάνω από τη θάλασσα.

Μαθήτρια: Ποιος το βλέπει όμως;

Δάσκαλος: Οι μαθητές.