– Βλέπω το ιερό της ανθρωπιάς.
– Κι εγώ το ανθρώπινο του ιερού.
– Με το κοινό της μνημοσύνης.
– Και τη διαφορά της νοημοσύνης.
– Για την εμβέλεια…
– Και το βάθος…
– Έχουμε τόσους αιώνες πίσω μας.
– Και περισσότερους μπροστά μας.
– Κοιτάζουμε τον κόσμο διαφορετικά.
– Αλλά βλέπουμε το ίδιο.
– Στα ύψη, νιώθουμε το βάθος.
– Και στη βαθύτητα, νιώθουμε το ύψος.
– Λειτουργούμε όντως συμπληρωματικά.
– Είναι η εξέλιξη της τελειότητας.
– Μαζί λοιπόν.
– Πάντα.
– Δεν ξέρω πώς να εκφράσω την ανάγκη της διαφοράς.
– Από κοινού, επαρκεί.
– Στο Μοναστήρι βλέπουμε μονάχα κόσμο.
– Στον κόσμο θαυμάζουμε μόνο Μοναστήρι.
– Σαν να είναι παράλογο.
– Ενώ είναι μόνο παράδοξο.
– Άρα το πρόβλημα λύνεται.
– Αν είναι στο σωστό πλαίσιο.
– Η Ανθρωπότητα;
– Αυτή είναι.
– Διότι αγγίζει τους πάντες.
– Ακόμα και τις κοινωνίες.
– Δίχως ποτέ να δουν την εμβέλειά της.
– Επειδή δεν έχει φήμη…
– Επειδή είναι του κλέους.
– Δεν έχει άλλη επιλογή;
– Αυτή είναι η πρέπουσα.
– Σαν να είναι προσευχή.
– Και νοητικός συντονισμός.
– Την ακούτε λοιπόν…
– Από την αρχή.
– Μου θύμισε τον Άγιο.
– Και το εξαιρετικό.
– Η ανθρωπιά της Παναγίας.
– Η αγάπη της Ανθρωπότητας.