Επειδή η Έξυπνη Παιδεία εξετάζει όλο το φάσμα της εγκεφαλικής δραστηριότητας των πραγμάτων, είναι αναμενόμενο να ενδιαφέρεται για τη μουσική, αφού αυτή έχει θεμελιακή σχέση με την ακουστική προσέγγιση. Επίσης ξέρουμε ήδη από μετρήσεις ότι η κλασική μουσική βοηθάει στην ανάπτυξη του νευρωνικού δικτύου. Και είναι γνωστό και παλιά παραδείγματα, όπως ο Πέτρος και ο Λύκος του Προκόφιεφ που προσπαθούσαν με επιτυχία να διδάξουν σε μικρούς ανθρώπους τα όργανα της ορχήστρας. Οι προσπάθειες αυτές αν συντονιστούν και δεν δουν την μουσική μόνο από την πλευρά των μουσικών, αλλά ως εργαλείο ανάπτυξης, τότε αυτή μπορεί να λειτουργήσει σαν το σκάκι σε άλλο τομέα. Οι μικροί άνθρωποι αν έχουν όμορφα κίνητρα και θα θέλουν να ανακαλύψουν πώς συνδυάζονται οι νότες για να παράγουν ήχο και όχι θόρυβο, για να συνθέσουν μία μελωδία, να γίνουν συγχορδία, να προκαλέσουν αρμονία στον εγκέφαλο. Η μουσική μας αγγίζει βαθιά γιατί μας αγγίζει διαφορετικά. Μιλούμε απλοϊκά για το συναίσθημα επειδή ξεχνούμε την τεχνική και την τέχνη, το έργο και την εμβέλειά του, τη χρήση της μουσικής ως κώδικα που διασχίζει τη λήθη και παράγει μνημοσύνη, το στήριγμα της νοημοσύνης όταν θέλει να σκεφτεί, να ηρεμήσει για να βρει όχι μόνο τη λύση ενός προβλήματος αλλά και το νόημα της ζωής. Δεν είναι τυχαίο που η πίστη έχει και στοιχεία μουσικής, αφού είναι κώδικας μνήμης. Έτσι όσο πιο βαθιά βλέπουν οι μικροί άνθρωποι την αξία της μουσικής, την ομορφιά του ήχου τόσο πιο έντονα ζουν και την αγάπη της Ανθρωπότητας, αφού η μουσική έχει μέσα της και τη διαφορετικότητα και την παγκοσμιότητα που την αγγίζει. Μέσω της μουσικής δημιουργούμε νοητικά σχήματα που έχουν βαθύτητα και διαχρονικότητα. Διότι ο εγκέφαλός μας καταγράφει το εφήμερό της και το κάνει διαχρονικό λόγω της αξίας της.