Ο ελλαδισμός με την κρίση έδειξε και τα πρακτικά του όρια αφού δεν μπόρεσε να λύσει κανένα σοβαρό θέμα. Η κυβέρνηση που είναι εγκλωβισμένη σε αυτό το πλαίσιο λόγω έλλειψης εμβέλειας αλλά και ιδεολογικής προκατάληψης, είναι περιορισμένη. Η ίδια η εξουσία και σε μη κυβερνητικό επίπεδο, απέδειξε όχι μόνο την ανικανότητά της να προτείνει λύσεις αλλά ούτε και να υλοποιήσει προτάσεις. Έτσι ο Ελληνισμός παραμένει μόνος, όπως και τόσες φορές στην ιστορία του. Έτσι αν θέλει πραγματικά να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να έχει προοπτικές, πρέπει να υπάρξει ένας στρατηγικός σχεδιασμός σε διεθνές επίπεδο αφού ο περιορισμός στα σύνορα της Ελλάδας εκφυλίζει το όλο θέμα. Με άλλα λόγια υπάρχει ανάγκη μιας διεθνούς στρατηγικής του Ελληνισμού. Ένα από τα χειροπιαστά παράδειγμα που δεν αφορούν καν το οικονομικό, είναι η προϋπόθεση της διεθνούς αναγνώρισης της γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου. Με την επέτειο των εκατό χρόνων το 2019, είναι σημαντικό να υπάρξει ένας συντονισμός κι αυτός δεν μπορεί να γίνει ούτε από την κυβέρνηση ούτε από κέντρα εξουσίας που αδιαφορούν για τέτοια θέματα. Το γεγονός ότι έχουμε πολλές ελληνικές κοινότητες στο εξωτερικό δεν επαρκεί για τον συντονισμό κινήσεων. Έτσι το πλαίσιο του 2019 και η προετοιμασία του αποτελεί όχι μόνο ένα κίνητρο αλλά κυριολεκτικά ένα benchmark για την πορεία του Ελληνισμού. Μάλιστα αυτή η προσέγγιση μπορεί και να συμπληρωθεί με το 2021 για την επέτειο της έναρξης της εθνικής επανάστασης. Βέβαια η Διεθνής Στρατηγική του Ελληνισμού δεν εξαρτάται από τις επετείους αλλά είναι καλά παραδείγματα για τι μπορεί να κάνουμε. Το αρμενικό έθνος το 2015 λόγω της επετείου της γενοκτονίας κατάφερε πολλά. Έτσι στον απόηχο αυτής της προσπάθειας καθιερώθηκε στα Ηνωμένα Έθνη η 9η Δεκεμβρίου ως ημέρα για την αξιοπρέπεια και τη μνήμη των θυμάτων των γενοκτονιών. Δεν είναι απαραίτητο να θεωρηθεί ότι αναζητούμε σώνει και καλά ακριβώς τα ίδια αλλά είναι δείγματα γραφής για τέτοιου τύπου προσπαθειών και υλοποιήσεων. Διότι ο Ελληνισμός δεν πρέπει να εξετάζει μόνο την Ελλάδα ως στόχο. Ο Ελληνισμός είναι δώρο του Χρόνου στην Ανθρωπότητα. Με αυτήν την έννοια ο Ελληνισμός δεν μπορεί να είναι εγκλωβισμένος σε συμβατικά θέματα. Η προσφορά του αφορά την Ανθρωπότητα εξ ολοκλήρου. Η Ελλάδα δεν είναι η Ανθρωπότητα αλλά τι θα ήταν η Ανθρωπότητα χωρίς Ελληνισμό. Γιατί αυτός πρέπει να παραμείνει με την εξωστρέφεια που προσφέρει σε αυτό το επίπεδο και τίποτα λιγότερο.