Η ελληνική ΑΟΖ δεν είναι μόνο θέμα υψηλής στρατηγικής και Δικαίου της θάλασσας. Με τα θαλάσσια οικόπεδα που εκδόθηκαν το 2014 και το 2017 και με τις αιτήσεις που υπάρχουν στο θαλάσσιο οικόπεδο 2 από την κοινοπραξία Ελληνικά Πετρέλαια – Total – Edison, στο 10 από τα Ελληνικά Πετρέλαια, στο Ιόνιο από την Energrean Oil, στις περιοχές Δυτικής Κρήτης και Νοτιοδυτικής Κρήτης από την κοινοπραξία Ελληνικά Πετρέλαια – Total – Exxon Mobil, η Ελληνική ΑΟΖ έχει αποκτήσει μια ύπαρξη. Και με την έκδοση του διαγωνισμού στην επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την οποία θα αρχίσουν να μετρούν οι 90 ημέρες για την κατάθεση της υποψηφιότητας και οι 60 ημέρες για την απάντηση του Ελληνικού Δημοσίου, θα έχουμε την αρχή της διαπραγμάτευσης στην οποία θα συμμετέχει ενεργά και ένας εκπρόσωπος της Περιφέρειας που θα σχετίζεται με τα αναμενόμενα κοιτάσματα. Το θέμα είναι όμως ότι η ελληνική ΑΟΖ έχει ανάγκη από τεχνικούς και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα. Οι υδραυλικοί, οι συγκολλητές, οι ειδικοί για εργασίες στη θάλασσα, όλος ο κύκλος εργασιών γύρω από την εξόρυξη και την αξιοποίηση αντιπροσωπεύουν πολλές θέσεις εργασιών εκτός από αυτές των καθαρά ειδικών του τομέα των υδρογονανθράκων. Χρειαζόμαστε να το αντιληφθούμε από τώρα για να είμαστε έτοιμοι για όλα όσα απαιτεί η ελληνική ΑΟΖ σε επίπεδο υποδομών και υπηρεσιών υποστήριξης του όλου έργου. Για αυτόν τον λόγο έχει τεράστια σημασία η τεχνική εκπαίδευση στην Ελλάδα. Διότι είναι αυτή που θα περάσει στη Ρομποτική, στη Διαστημική, στη Τεχνητή Νοημοσύνη. Διότι υπάρχουν και άλλοι τομείς όπου θα παίξει ένα ρόλο λόγω καινοτομίας.