Η προγραμματισμένη διάλεξη αποτέλεσε παράδειγμα στρατηγικού στοχασμού που λειτούργησε ως ανάλυση γεγονολογίας και σύνθεση πολυκυκλικότητας διότι η χρονοστρατηγική έσταξε πάνω σε κάθε μέρος της όσο βαθιά και μακριά να βρισκόταν.
Με αυτόν τον τρόπο, ο ίδιος ο λαός είδε τα θεμέλια της αξίας και τη σχέση της θυσίας με την αντίσταση στον κατακτητή.
Το αλβανικό έπος ενσωματώθηκε βαθιά μέσα στην εμβέλεια
του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου για να γίνει κατανοητό στον καθένα
ποια ήταν η διαφορά μεταξύ κινήσεων και πράξεων,
τοπικού και ολικού, τακτικής και στρατηγικής, ασκήσεων και προβλημάτων,
μαρτύρων και ηρώων, πατέρων και αγίων.
Έτσι η Αντιγόνη και η Ηλέκτρα με την νοητική τους παρουσία
έγιναν εργαλείο λάξευσης των πνευμάτων.
Και οι Δίκαιοι έδειξαν το φως που έλαμψε πάνω στις σκιές
του Ναζισμού και του Κομμουνισμού του παγκόσμιου πολέμου.
Μέσα στην αίθουσα εκδηλώσεων ακούστηκε η έξυπνη ιστορία
και μ’ αυτή το πνεύμα της αλήθειας
που ακολουθεί τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.
Ποιος περίμενε τέτοιο λόγο κάτω από τα Μετέωρα;
Ποιος ήξερε τι θα ακούσει;
Κι όμως η ανάδραση των μοναχών και των μαθητών ήταν άμεση
κι έδωσαν το παράδειγμα και σε άλλους ανθρώπους
που ανακάλυπταν για πρώτη φορά
την εμβέλεια της βαθύτητας
και την πολυκυκλικότητα του Χρόνου.
Έβλεπαν τους κύκλους και τις αλλαγές,
τα σύμβολα και τα ιερά ενός αγώνα ελευθερίας.
Κι όταν ανακαλύφθηκε ότι η αξία της αντίστασης
ήταν στάση ζωής για τους αγωνιστές
τότε είδαν και τη θυσία
που αλλάζει τα πάντα.
Έτσι ο Ελληνισμός ένιωσε ότι είχε το δικαίωμα να χαρεί
γιατί είχε αποτελέσει στη σύγχρονη εποχή παράδειγμα ηρωισμού
που βοήθησε την Ανθρωπότητα ενάντια στη βαρβαρότητα.