Μετά το τέλος επαφών τακτικής για την ανάπτυξη
και την υποστήριξη της νεολαίας,
η υψηλή στρατηγική εμφανίστηκε σ’ έναν άλλο χώρο
γεμάτο γεροντική αγάπη
όπου οι μικροί άνθρωποι περιστρέφονταν χωρίς εμπόδια
ανάμεσα στις μοναχές και τους μαθητές.
Η ποικιλία του γεύματος ακολούθησε τη ζεστή φιλοξενία.
Έτσι σιγά σιγά η συζήτηση έγινε συνεννόηση
κι αφού βρέθηκαν κοινές έννοιες
η βαθύτητα άρχισε να παράγει έργο
που συμπλήρωσε η χρονοστρατηγική.
Και η διδασκαλία δημιούργησε
μια διακλάδωση
ανάλογη με αυτή της διάλεξης που έχει αγγίξει
λόγω διαχρονικότητας
και το παρελθόν και το μέλλον.
Πάνω στη σκακιέρα
τα κομμάτια και τα πιόνια
άρχισαν να πλέκουν νοητικά σχήματα
παραδοσιακά, καινοτόμα και πρωτόγνωρα.
Όλοι μαζί πάλευαν να λύσουν ασκήσεις
που αφορούσαν τη ζωή τους.
Και η καθεμία ήταν μια συμβουλή
για τη διαχείριση κρίσεων
για τη συνέχεια που ξεπερνά τα εμπόδια,
για την αρχιτεκτονική του μέλλοντος
που ποτέ δεν έπαυε
να φέρνει νέες δομές λόγω πολυκυκλικής δομής
της Ανθρωπότητας.
Εκεί οι μοναχές και οι μαθητές είδαν την αποτελεσματικότητα
της ανθεκτικότητας
και της συνέπειας στη ζωή
του πνεύματος του Χιλιάνθρωπου
όταν προστατεύει την Ανθρωπότητα.