Χάρη στο έργο του Raphaël Lemkin σχετικά με την έννοια της γενοκτονίας και την απόφαση του Προέδρου Woodrow Wilson να καθορίσει τα σύνορα της Δυτικής Αρμενίας, το αρμενικό ζήτημα εξελίχθηκε σημαντικά στο σημείο να επηρεάζει θετικά τους Έλληνες του Πόντου. Έτσι μαζί με την Ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης η χώρα αυτή ενισχύει την πραγματικότητα της απευλευθέρωσής της. Είναι άλλωστε γι’ αυτόν τον λόγο που η Δυτική Αρμενία αναγνώρισε τον Lemkin και τον Wilson ως Δίκαιους για το αρμενικό ζήτημα. Έτσι αυτό αποτελεί την αιχμή του δόρατος στον αγώνα της δικαιοσύνης που ξεπερνά μια απλή διόρθωση. Οι Αρμένιοι και οι Έλληνες του Πόντου ενώνονται για ν’ αποκαταστήσουν μια πραγματικότητα του παρελθόντος μέσα στο μέλλον. Χωρίς να εξετάζουμε τη θέληση της βαρβαρότητας, αυτοί οι λαοί μάχονται τώρα μαζί για να πραγματοποιήσουν το κοινό όραμά τους της απελευθέρωσης των πάτριων εδαφών τους. Είναι γι’ αυτόν τον λόγο που πολλοί Έλληνες παίρνουν τώρα την ταυτότητα της Δυτικής Αρμενίας. Γιατί πρόκειται για μια έμπρακτη ενέργεια που μπορεί να γίνει σε ατομικό επίπεδο χωρίς να πρέπει να χρειάζεται να λογοδοτεί σε κάποιον χωρίς να περιμένει τα διπλωματικά αποτελέσματα που καθυστερούν εδώ και δεκαετίες. Έτσι η Δυτική Αρμενία που έχει πάρει τη μοίρα της στα χέρια της χάρη στη θέληση των μαχητών που δεν ξέχασαν ποτέ το σκοπό όλου του λαού, ξεπερνά την ύπαρξη της γενοκτονίας της ίδιας. Γιατί οι Αρμένιοι και οι Έλληνες του Πόντου δεν είναι μόνο θύματα της γενοκτονίας. Η Αρμενοσύνη και η Ριωμοσύνη είναι οντότητες από τις πιο αρχαίες και διαχρονικές, γι’ αυτό δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από τη γενοκτονία. Η Δυτική Αρμενία αντιπροσωπεύει έναν συγκλίνοντα στόχο και η απελευθέρωσή της είναι αναγκαία όχι μόνο σχετικά με το εδαφικό αλλά κυρίως σχετικά με τους ανθρώπους που δεν ξεχνούν της αξία της ελευθερίας γιατί δεν γεννήθηκαν σκλάβοι όπως θα το ήθελε η βαρβαρότητα και έγιναν απελευθερωτές για τους αθώους που έχουν το δικαίωμα να ζήσουν και οι ίδιοι ελεύθεροι και χωρίς να φοβούνται κανέναν.