Σε μια χώρα όπου όλα λειτουργούν με πιστοποιητικά γιατί αλλιώς ο καθένας μπορεί να δηλώσει ό,τι θέλει, δεν θα ξαφνιαστεί κανένας με το πιστοποιητικό Έξυπνης Παιδείας παρόλο που μερικοί θεωρούν ότι πρόκειται για ένα παράξενο πλεονασμό επειδή δεν υπάρχει ανάγκη πιστοποίησης και επειδή είναι αυτονόητο ότι η παιδεία είναι έξυπνη. Κι όμως θυμίζει το πρόβλημα των πιστοποιητικών του δείκτη νοημοσύνης. Διότι πολλοί θεωρούν ότι η νοημοσύνη είναι αυτονόητη κι ότι δεν χρειάζεται μετρήσεις, ενώ άλλοι θεωρούν ότι δίχως αυτές δεν υπάρχει αποδεικτικό στοιχείο. Στην πραγματικότητα η απόδειξη είναι το έργο που παράγεται, διότι αυτό επαρκεί από μόνο του. Ποιος μπορεί ν’ αμφισβητήσει τη νοημοσύνη του Einstein δίχως να γίνει γελοίος; Ποιος δεν μπορεί να πιστέψει στη νοημοσύνη του Tesla, ενώ έχει 900 διπλώματα ευρεσιτεχνίας; Κι όμως υπάρχουν άτομα που αμφισβητούν και άλλα που δεν πιστεύουν. Έτσι φτάνουμε στο επίπεδο να χρησιμοποιούμε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1921 ως αποδεικτικό στοιχείο. Σε κάθε περίπτωση αντιλαμβανόμαστε ότι η υποχρεωτική εκπαίδευση έχει εκ φύσης μια μαζική προσέγγιση που δεν συμβαδίζει με τη μεθοδολογία, την ανακάλυψη των θεμελιακών εννοιών. Ενώ η Έξυπνη Παιδεία τις έχει μέσα στον πυρήνα της. Με αυτή την ιδέα έχουμε θεμελιώσει και τα μαθήματα που γίνονται στους χώρους Serendipity που ακολουθούν τις διαδικασίες που έχουν επινοηθεί στο Ινστιτούτο. Η διδασκαλία βασίζεται περισσότερο στην έννοια της ανακάλυψης παρά στην έννοια της αποκάλυψης, επειδή η πρώτη είναι δυναμική και η δεύτερη παθητική για τη συνέχεια της πορείας της εκμάθησης. Έτσι γίνεται κατανοητό ότι το καλύτερο πιστοποιητικό Έξυπνης Παιδείας πέρα από κάποιο δίπλωμα, είναι η παραγωγή έργου που συμβάλει στην εξέλιξη. Αυτή αρχικά μπορεί να είναι σε ατομικό και ανθρώπινο επίπεδο, αλλά στη συνέχεια να οδηγήσει σε πράξεις που διαμορφώνουν ζωές κι επιτρέπουν σε αθώους να ζήσουν ελεύθεροι και να μην πέσουν θύματα βαρβαρότητας, λόγω της ανθεκτικότητας που έχουν αναπτύξει με τη Διδασκαλία Έξυπνης Παιδείας.