Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς που ασχολείται αποκλειστικά με διδασκαλία ότι χρειάζεται ανθρώπινη στρατηγική, όμως αυτή είναι απαραίτητη όταν το πλαίσιο είναι η υποχρεωτική εκπαίδευση. Βέβαια υπάρχει και στο πεδίο δράσης της Έξυπνης Παιδείας αλλά σε πιο αφαιρετικό επίπεδο αφού υπάρχει η θέληση της μαθητείας, ταυτόχρονα με την ύπαρξη της διδασκαλίας. Στην υποχρεωτική εκπαίδευση επειδή υπάρχουν αντιδράσεις και έλλειψη κατανόησης των στόχων, πρέπει να περάσουμε από ένα πρώτο επίπεδο όπου η πειθώ ενεργοποιείται μαιευτικά για να δει ο μαθητής με το ιστορικό του πώς είναι τα πράγματα σε πρακτικό και εφαρμόσιμο πλαίσιο. Η διδασκαλία παραμένει το κυρίαρχο θέμα του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά ενισχυμένο με την ανθρώπινη στρατηγική έτσι ώστε να είναι πιο ανθεκτική στις αντιδράσεις και στις επιφυλάξεις. Η διδασκαλία πρέπει να απαλλαγεί από το θεσμικό πλαίσιο για να αγγίξει τους μαθητές που έχουν κάποιες δυσκολίες. Η ιδέα δεν είναι να προσαρμοστεί αλλά αντιθέτως να ενεργοποιήσει την πλαστικότητα της όχι για να αντιμετωπίσει προβλήματα αλλά για να συνεργαστεί με λύσεις προβλημάτων, διότι οι μαθητές δεν λειτουργούν παθητικά στην ανθρώπινη στρατηγική. Έτσι η ολιστική προσέγγιση σε αυτό το επίπεδο, είναι φυσιολογική. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος θέλει να μάθει μόνο αν κάτι τον ενδιαφέρει και δεν μπορεί να τον ενδιαφέρουν όλα στην υποχρεωτική εκπαίδευση, έτσι πρέπει να καταλάβει τι θέλει να κάνει γιατί αν το θελήσει θα το κάνει. Κι αν υπάρχουν αντιδράσεις και επιφυλάξεις για ένα μάθημα, αυτές μεταφέρονται πάνω στον Δάσκαλο αφού αυτός είναι υπεύθυνος για το μάθημα. Επίσης δεν επαρκεί για ένα μάθημα να αποτελεί μέρος της ύλης ή της εξεταστικής, για να γίνει ενδιαφέρον για τον μαθητή. Τα καταναγκαστικά έργα δεν δημιουργούν ποτέ Έργο Ανθρωπότητας, γιατί λοιπόν να παράγουν έργο για τον άνθρωπο που είναι ο μαθητής. Αν ο Δάσκαλος εξηγήσει το πλαίσιο, το πεδίο και το πεδίο δράσης, τότε η διδασκαλία που θα ακολουθήσει θα είναι αποδοτική, διότι θα είναι υπό την αιγίδα της ανθρώπινης στρατηγικής.