Ζήτησες πάλι
ακόμα μια θυσία.
Είπες ότι δεν έφταναν οι προηγούμενες.
Έτσι έγινε και αυτή.
Το χάρηκες βέβαια γιατί έμοιαζε
με απλή παραγγελία
και δεν είχες πια παράπονα.
Δεν τόλμησες να ζητήσεις χατίρι…
Μάλλον από τεμπελιά.
Επέλεξες τη θυσία για σιγουριά.
Με σταύρωσαν
και σε σκλάβωσα επιτέλους.
Κοίταζες έως το τέλος
όχι αν έτρεχε το αίμα από το κεφάλι μου
αλλά απλώς αν δάκρυσα
για να μην έχεις ενοχές.
Μετά κουράστηκες από τον πόνο μου
και κοιμήθηκες πάνω στο ξύλο…
Δεν ήταν ακόμα ιερό τότε
δεν είχε ποτιστεί αρκετά από το αίμα μου.
Μετά όμως πήγες για τα λουλούδια.
Ήθελες τα πιο όμορφα
ακόμα κι αν ήταν για το θάνατο
που δεν λεγόταν ακόμα επιτάφιος.
Έκοψες όλα τα όμορφα
γιατί το άξιζες.
Και μετά πήγες να ξεκουραστείς
τρεις ημέρες
σ’ είχε κουράσει η αποστολή.
Κι όταν επέστρεψα
το χάρηκες βέβαια
γιατί ήξερες από πριν
τι θα μου ζητήσεις
λόγω αγάπης Ανθρωπότητας.