Αφού διευκρίνισαν το πλαίσιο της συζήτησης, η αναφορά στο παρελθόν άρχισε με τον Fraïssé που είχε επινοήσει τη θεωρία Σχέσεων. Η επαφή τους είχε ξεκινήσει σχεδόν τυχαία με μια επιστολή το 1990 όμως η θεωρία Πολλαπλών Κόσμων είχε δημιουργήσει την πρώτη διακλάδωση που διαμόρφωσε στη συνέχεια πολλά νέα θέματα στη θεωρία Τάξης. Η κοινή τους αναζήτηση ήταν η κατάκτηση ενός προβλήματος της θεωρητικής Φυσικής αλλά επειδή ήταν και οι δύο μαθηματικοί, οι επιπτώσεις του μεταφέρθηκαν γρήγορα στο χώρο των συνόλων μερικής διάταξης. Βέβαια και αυτό έγινε μετά από παρέμβαση ενός τρίτου παράγοντα που τους άκουσε σε μια διάλεξη στο Σεμινάριο του Corominas. Ο Pouzet ήταν από τους πιο ειδικούς της θεωρίας. Είχε ξαφνιαστεί από τη διπλή προσέγγισή τους διότι δεν ακολουθούσε την πορεία του τομέα. Κι όταν εντόπισε την καινοτομία τους, τους βοήθησε ακόμα και πρακτικά με υπολογιστική ισχύ που δεν μπορούσαν καν να φανταστούν εκείνη την εποχή. Το αρχικό του πρόβλημα η αιτιότητα στο χωροχρόνο του Einstein. Είχαν μελετήσει πρώτα τον χώρο του Minkowski κι έτσι αντιλήφθηκαν ότι υπήρχαν ήδη θεμελιακά προβλήματα. Με τη θεωρία του Newton, τα πράγματα ήταν απλά. Με τη Σχετικότητα ακόμα και την Ειδική, τα πράγματα ήταν δύσκολα για το θέμα της αναπαράστασης μέσω κύκλων. Υπήρχε βέβαια το αποτέλεσμα των Burgwall και Wikler του 1989 που έδειχνε ότι υπάρχει ένα σύνολο μερικής διάταξης της τάξης 14, το οποίο δεν είχε κυκλική αναπαράσταση αλλά δεν ήξεραν τίποτα για τα μικρότερα ακόμα κι αν οι Sydney, Sydney και Urrutia είχαν εικάσει ότι πρόκειται για το μικρότερο. Μετά από χειρωνακτικούς υπολογισμούς που τους οδήγησαν στα αποτελέσματα του Birkhoff, άρχισαν να αξιοποιούν τους υπολογιστές. Με τα θεωρήματα των Dushnik και Miller και του Hiraguchi απέκλεισαν αυτόματα μερικά σύνολα μερικής διάταξης και στο τέλος με το χέρι και το μυαλό κατάφεραν να αποδείξουν ότι έως την τάξη 7, όλα τα σύνολα μερικής διάταξης έχουν κυκλική αναπαράσταση. Ήταν η πρώτη φορά που ο τομέας είχε ένα θετικό και εποικοδομητικό αποτέλεσμα. Έτσι το δημοσίευσαν στην Ακαδημία Παρισίων. Τότε τους είχε υποστηρίξει ο περίφημος Schutzenberger. Είχε ακολουθήσει τον Thom και είχε προηγηθεί του Lichnerowicz. Ο μαθητής προσπαθούσε να παρακολουθήσει αυτή την πολλαπλή ιστορία για να βρει τα στοιχεία που θα θεμελίωναν την αναλογία που αναζητούσαν. Τα πράγματα είχαν μεγαλύτερο βάθος απ’ ότι πίστευε αρχικά. Έκανε κι άλλες ερωτήσεις για να συμπληρώσει μερικά κενά, έτσι ώστε να παρακολουθήσει πιο αποτελεσματικά τη σκέψη τους. Ήταν όμως χαρούμενος γιατί άρχιζε να βλέπει καλύτερα το όλο θέμα. Εκείνη τη στιγμή μάλιστα έβγαλε μια φωτογραφία τον ποταμό με τον ήλιο του απογεύματος. Συνέχισαν τον περίπατό τους και συμπλήρωσε τα δεδομένα με ένα άλλο θεώρημα που είχε αποδείξει το 2002 με τη βοήθεια των μαθητών του Bayon και Sereni. Είχαν αποδείξει ότι το προηγούμενο αποτέλεσμα γενικευόταν έως την τάξη 10. Ποτέ δεν είχαν φτάσει τόσο κοντά στην εικασία.